Գեորգի Գրիգորյան

Ամենաթանկը պահում են աչքի լույսի պես: Այս արտահայտությունը պատահական չէ, չէ՞ որ աչքը թերևս ամենանուրբ օրգանն է, որն այնքան հեշտ է վնասվում, ուստի պետք է չափազանց զգույշ լինել, կարելի է ասել՝ աչքերը պահել աչքի լույս պես: Իսկ ի՞նչ ենք անում մենք, արդյոք խնդրի առկայության դեպքում դիմու՞մ ենք բժշկի, թե՞ սպասում ենք, մինչև «դանակը հասնի ոսկորին», և նոր միայն որոշում մասնագետին հայտնել մեր խնդրի մասին, մինչդեռ ոչ ոք ապահովագրված չէ աչքի տարատեսակ հիվանդություններից:

Դրանք կարող են լինել ինչպես հենց բուն աչքի, այնպես էլ՝ այլ հիվանդությունից որպես հետևանք առաջացած խնդիրներ: Ամեն դեպքում, լինի դա կատարակտա, թե գլաուկոմա, վիրահատական միջամտություն պահանջող հիվանդություն, թե պարզապես ակնոց կրելու անհրաժեշտություն՝ Ս. Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնի անոթային պաթոլոգիայի բաժանմունքի վարիչ, բժշկական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Գեորգի Գրիգորյանը միշտ պատրաստ է լսել և օգնել բոլոր պացիենտներին: Տարիների փորձ ունեցող հմուտ ու հոգատար  բժիշկը լավ գիտի, թե ինչ է պետք իր այցելուներից յուրաքանչյուրին: Եթե Ձեզ որևէ խնդիր է անհանգստացնում, վստահ կարող եք դիմել բժիշկ Գեորգի Գրիգորյանին՝ զանգահարելով +374 91 40 79 66 հեռախոսահամարով կամ այցելելով Ֆուչիկի փ., շ. 30, Երևան 0048:

Մարինա Մկրտչյան

Անպտղությունը դատավճիռ չէ՛: Սրանք ամենասպասված և ամենահուսադրող բառերն են, որոնք կարող են հնչել բժշկի շուրթերից՝ ի պատասխան նման խնդրով իրեն դիմած այցելուի մտահոգությանը: Եվ իսկապես, այս է պնդում նաև Արտամարմնային բեղմնավորման հայ-իսրայելական կենտրոնի ռեպրոդուկտոլոգիայի բաժանմունքի կլինիկական ղեկավար Մարինա Մկրտչյանը:

Նա արդեն տարիներ շարունակ օգնում է զույգերին՝ հասնելու իրենց բաղձանքի գագաթնակետին. ներարգանդային սերմնավորում, ԱՄԲ, և զույգն արդեն երջանիկ է՝ կա հղիություն:

Վստահելի բժիշկը, անշուշտ, անգնահատելի դեր ունի ցանկացած հիվանդի բուժման գործում, սակայն ոչ պակաս կարևոր է նաև հիվանդանոցի՝ ժամանակակից տեխնիկայով հագեցվածության հարցը: Եվ եթե դա «Աստղիկ» ԲԿ-ի Ռեպրոդուկտոլոգիայի կենտրոնն է, իսկ բժիշկը՝ Մարինա Մկրտչյանը, ուրեմն՝ միանշանակ կարող ենք ասել, որ զույգն ապահով ձեռքերում է:

Հասցե՝ Դ. Վարուժանի փ. 28/1, Հայ-իսրայելական վերարտադրողական բժշկության կլինիկա, «Աստղիկ» ԲԿ,

հեռախոս՝ +374 93 458421:

Մարգարիտա Գրիգորյան

Մամա՝ աշխարհի ամենաքաղցր բառը, որը ցանկանում է լսել յուրաքանչյուր կին: Շատերը երազում են, շատերը մայրանալը համարում են ողջ կյանքի նպատակ, ոմանք էլ պարզապես վայելում են երջանիկ մայրությունը, ինչը, ցավոք, ոչ բոլորին է տրված:

Ասում են՝ հույսը վերջինն է մահանում, սակայն երբ կողքիդ կա գրագետ և փորձված մասնագետ, ապա հույսը ոչ միայն չի մահանում, այլև իրականանում են նույնիսկ ամենահամարձակ երազանքները, պարզապես պետք է ճիշտ պահին ճիշտ քայլեր ձեռնարկել:

«Շենգավիթ» ԲԿ-ի Մարդու վերարտադրության բաժանմունքի բժիշկ գինեկոլոգ - էնդոկրինոլոգ, ռեպրոդուկտոլոգ Մարգարիտա Գրիգորյանն իրականացրել է բազմաթիվ կանանց երազանքներ՝ պարգևելով նրանց մայրանալու երջանկությունը և հաստատելով այն արդեն անհերքելի ճշմարտությունը, որ անպտղությունը բուժելի է:

Կյանքում ամեն ինչ հնարավոր է, անհրաժեշտ է միայն հավատալ, որ երազանքները կատարվելու հատկություն ունեն…

Բժշկուհի Մարգարիտա Գրիգորյանի հետ կարող եք կապվել հետևյալ հեռախոսահամարներով՝

+374 94 91 00 88

կամ պարզապես այցելել  «ՇԵՆԳԱՎԻԹ» ԲԺՇԿԱԿԱՆ ԿԵՆՏՐՈՆ  Երևան, Մանանդյան փ., շ. 9:

Մարգարիտա Թադևոսյան

Ժողովուրդն ասում է՝ «առողջ մարմնում՝ առողջ հոգի»: Իսկ ի՞նչ անի մերօրյա մարդը՝ բնական ու արհեստածին աղետների, պատերազմների, համավարակների և բազում այլ չարիքների այս դարում: Դե եկ, վարդապետ, ու մի խենթացիր… Առողջ հոգի ունենալու կարևորությանը ոչ ոք չի կասկածում, սակայն ոչ բոլորն են գիտակցում, որ միշտ չէ, որ կարող ենք ինքներս մեր հոգին առողջ պահել, այն էլ՝ սթրեսների այսպիսի դարաշրջանում: Անհրաժեշտ է մեկընդմիշտ հիշել՝ բժշկին դիմելն ամոթ չէ՛: Բուժելով հոգին՝ մասնագետը բուժում, իսկ հաճախ՝ նաև կանխարգելում է հնարավոր սոմատիկ հիվանդությունները, որոնք կարող են առաջանալ կամ արդեն իսկ առաջացել են հենց հոգին ճիշտ ժամանակին չբուժելու պատճառով:

«Մագնուս» արտահիվանդանոցային հոգեբուժական կլինիկայի  հոգեբույժ Մարգարիտա Թադևոսյանը վստահեցնում է՝ հոգեկան խանգարումները բուժվում են: Համոզվելու համար կարող եք զանգահարել հետևյալ հեռախոսահամարներով՝  +374 91 28- 44- 14 ,+374 77 -28 -44 -15  Բայրոնի 6 

• Հոգեբույժ Մարգարիտա Թադևոսյանի մասին կարող եք կարդալ www.bestgroup.am կայքում։

Օտորինոլարինգոլոգ (ԼՕՌ)

Ուսումնառությունը

1976 – 1986թ. Հ. Սարուխանյանի անվ. N1 միջն. դպրոց ք. Գավառ
• Ավարտել է ոսկե մեդալով
1987 – 1993թ. Երևանի Մ. Հերացու անվ. Պետական Բժշկական Համալսարան
• Բուժական ֆակուլտետ
• Ավարտել է կարմիր դիպլոմով
• Մասնագիտություն` բուժական գործ
1993 – 1995թ. Երևանի Մ. Հերացու անվան Պետական Բժշկական Համալսարան
• Քիթ – կոկորդ - ականջի հիվանդությունների ամբիոն
• Կլինիկական օրդինատոր
• Մասնագիտացումը` քիթ-կոկորդ-ականջաբան

Աշխատանքային գործունեությունը
1986 – 1987թ. ք. Գավառի Կենտրոնական Հիվանդանոց ք. Գավառ• Սանիտար

1992 – 1993թ. «Արմենիաե Բժշկական Կենտրոն

 Քիթ – կոկորդ- ականջի հիվանդությունների բաժանմունք

• Բուժակ
1997թ. – 2002թթ. «Էրեբունիե բժշկական քոլեջ
• Դասախոս
1995թ. – ներկա «Էրեբունիե Բժշկական Կենտրոն
• Քիթ-կոկորդ- ականջաբանության հիվանդությունների բաժանմունք
• Բժիշկ
1998 – 2005 «Հայկական բժշկական ինստիտուտ
• Քիթ-կոկորդ-ականջաբանության հիվանդությունների ամբիոն
• Դասախոս
2005 – ներկա Երևանի Պետական Բժշկական Համալսարանի քիթ – կոկորդ - ականջաբանության ամբիոնի դոցենտ
2010 – 2015 ՙԱռողջապահություն՚ Հանդես խմբագրություն՚ ՓԲԸ տնօրեն, գլխավոր խմբագիր
2011թ. – 2015 ՀՀ Առողջապահության Նախարարության կլինիկական հետազոտությունների էթիկայի հանձնաժողովի նախագահ

Հասարակական գործունեությունը
1999 – 2001թ «Երիտասարդ բժիշկների միությունե ՀԿ
• Վերստուգիչ հանձնաժողովի նախագահ
2002թ. – ներկա «Հայկական Բժշկական Ասոցիացիաե ՀԿ
• Հիմնադիր անդամ և Կլինիկական կոմիտեի նախագահ
2008թ. – ներկա ՙՀայկական Քիթ – Կոկորդ - Ականջաբանների Ասոցիացիա՚ ՀԿ
• Գլխավոր քարտուղար
2009թ. – ներկա ՙՀամաշխարհային Քիթ – Կոկորդ - Ականջաբանների Ասոցիացիա՚ ՀԿ անդամ
2010թ. – ներկա ՙԵվրոպական Ռինոլոգների Ասոցիացիա՚ ՀԿ անդամ
2010թ. – ներկա ՙԵվրոպական Քնաբաների Ասոցիացիա՚ ՀԿ անդամ

Գիտական գործունեություն
• Բժշկական Գիտությունների Թեկնածու
• 77 գիտական տպագիր աշխատանք Մասնակցությունը գիտական կոնֆերանսներին և սեմինարներին
• 2001թ. Մոսկվա - Երիտասարդ գիտնականների II միջազգային կոնֆերանս
• 2001թ. Մոսկվա - «Բնագիտական գիտությունների և կլինիկական բժշկության առաջընթացե միջազգային կոնֆերանս
• 2001թ. Զալզբուրգ, Ավստրիա - Վերապատրաստման դասընթացներ -
• 2001թ. Յարոսլավլ - «Քթի ինֆեկցիա և ալերգիաե միջազգային կոնֆերանս
• 2001թ. Երևան - Երիտասարդ Բժիշկների I միջազգայինե կոնֆերանս
• 2002թ Մոսկվա - Ասթմայի Եվրոպական կոնգրեսե, «ԱՊՀ Երկրների իմունոլոգների և ալերգոլոգների IV կոնգրես
• 2003թ. Երևան - «Երիտասարդ Բժիշկների II միջազգային կոնֆերանս
• 2005թ. Զալզբուրգ, Ավստրիա - Վերապատրաստման դասընթացներ
• 2005թ. Եգիպտոս, Մանսուրիայի համալսարան - Դեմքի պլաստիկ վիրաբուժության դասընթացներ,
• 2007թ. Բրյուսել, Սանտ-Լուկ համալսարանական կլինիկա - Վերապատրաստման դասընթացներ
• 2008թ. Բարսելոնա- Ալերգոլոգների և Իմունոլոգների Եվրոպական ասոցիացիայի XII միջազգային կոնֆերանս
• 2009թ. Բրազիլիա- Սան Պաուլո- Քիթ-կոկորդ-ականջաբանների համաշխարհային ասոցիացիայի XIX միջազգային կոնգրես
• 2009թ. Ավստրիա - Գրաց, Քթի հարակից խոռոչների էնդոսկոպիկ վիրաբուժության դասընթացներ
• 2010թ. Պրագա - Վերին շնչառական ուղիների հիվանդությունների բուժման նորագույն եղանակների վերաբերյալ գիտաժողով
• 2010թ. Վիենա - Վերապատրաստման դասընթացներ
• 2011թ. Գերմանիա, Մանհայմի համալսարանական կլինիկա -Վերապատրաստման դասընթացներ -
• 2011թ. Տոկիո – Ռինոլոգների համաշխարհային ասոցիացիայի 14-րդ կոնֆերանս
• 2012թ. Ռեգենզբուրգ - Ռինոպլաստիկայի միջազգային դասընթացներ
• 2012թ. Սինգապուր – Ասիական Քիթ-կոկորդ - ականջաբանների գիտաժողով
• 2012թ. Հռոմ - Քնաբանների Եվրոպական ասոցիացիայի համաժողով
• 2013թ. Նիցցա - Քիթ-կոկորդ - ականջաբանների Եվրոպական ասոցիացիայի գիտաժողով
• 2014թ. Մյունխեն - Ռինոպլաստիկայի Եվրոպական գիտաժողով
• 2014թ. Ամստերդամ- Եվրոպական ռինոլոգների ասոցիացիայի միջազգային 25-րդ կոնգրես
• 2015թ. Պրագա - Նիցցա - Քիթ-կոկորդ - ականջաբանների Եվրոպական ասոցիացիայի 3րդ գիտաժողով
• 2015թ.- Ավստրիա - Գրաց, Քթի հարակից խոռոչների էնդոսկոպիկ վիրաբուժության վերապատրաստման դասընթացներ,
• 2015թ.- Ավստրիա - Գրաց, Ռինոպլաստիկայի դասընթացներ
• 2016թ. Պորտուգալիա, Լիսաբոն – Մանկական քիթ-կոկորդ-ականջաբանների Եվրոպական ասոցիացիայի 13-րդ միջազգային կոնգրես
• 2017թ. Ֆրանսիա, Փարիզ – Քիթ-կոկորդ-ականջաբանների համաշխարհային կոնֆերանս:
• 2018թ. Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա – Եվրոպական քիթ-կոկորդ-ականջաբանների միջազգային կոնֆերանս:
• 2019թ. Իզմիր, Թուրքիա- ԵՖԱ 4-րդ միջազգային գիտաժողով, ձայնի թերապիա:
• 2020թ. ԱՄԷ – Էմիրատների օտոռինոլարինգոլոգների և հաղորդակցության խանգարումների 10-րդ միջազգային կոնգրես:
• 2020թ. Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա – Ալերգոլոգների և Կլինիկական իմունոլոգների Եվրոպական ակադեմիայի թվային կոնգրես:

Լեզուներ
• Հայերեն (մայրենի)
• Ռուսերեն
• Անգլերեն
 Ընտանեկան վիճակ` ամուսնացած
Երեխաներ` որդի և դուստր

Որքան վաղ հայտնաբերվի հիվանդությունը, այնքան դյուրին կլինի նրա բուժումը

Հայաստանում էնդոկրին համակարգի խնդիրները շատ տարածված են: Դրանք արդիական են ժամանակակից բժշկության մեջ հաճախադեպության եւ ախտորոշման ու բուժման միասնական մոտեցման բացակայության պատճառով: Փաստացի մեր երկրի բնակչության կեսը տառապում է վահանաձեւ գեղձի այս կամ այն հիվանդությամբ: Իհարկե, նրանցից բոլորը չեն, որ կարիք ունեն վիրաբուժական միջամտության, այնուամենայնիվ, ըստ վիճակագրության, վահանաձեւ գեղձի հանգույցային գոյացությունների 1-5%-ը չարորակ են, հետեւաբար, վահանաձեւ գեղձի հանգույցներ ունեցող պացիենտները պետք է գտնվեն բժշկական հատուկ հսկողության ներքո: Չպետք է մոռանալ նաեւ, որ վահանաձեւ գեղձը պատասխանատու է հորմոնների արտադրման համար եւ կարգավորում է նյութափոխանակության բոլոր գործընթացները, արտադրում է թիրօքսին հորմոններ, որոնց ե՛ւ սակավության, ե՛ւ առատության դեպքում առաջացած խնդիրներն ունենում են արտահայտվածության տարբեր դրսեւորումներ:

Էնդոկրին համակարգի խնդիրների շուրջ զրուցեցինք ԵՊԲՀ էնդոկրինոլոգիայի ամբիոնի դասախոս, հայ-ամերիկյան առողջության կենտրոնի, ինչպես նաեւ «Վիտրոմեդ» վերարտադրողական առողջության կենտրոնի բժիշկ-էնդոկրինոլոգ, «Մուրացան» պոլիկլինիկայի էնդոկրինոլոգ Արմինե Խռոյանի հետ:

-Բժշկուհի՛, ի՞նչ է իրենից ներկայացնում շաքարային դիաբետը:

 -Շաքարային դիաբետը քրոնիկական հիվանդություն է, որն ի հայտ է գալիս ենթաստամոքսային գեղձի՝ ոչ բավարար քանակությամբ ինսուլին արտադրելու դեպքում, կամ, երբ օրգանիզմը չի կարողանում յուրացնել ինսուլինը, որն էլ արյան մեջ առաջացնում է գլյուկոզայի մակարդակի բարձրացում: Այն քրոնիկական հիպեր­գլի­կեմիայի եւ գլյուկոզուրիայի կլինիկական համախտանիշ է, որը հան­գեց­նում է նյութափոխանակության խանգարման, անոթների ախտա­հար­ման (տարատեսակ անգիոպաթիաներ), նեյրոպաթիաների, տարբեր օր­գան­ների եւ հյուսվածքների ախտաբանական փոփոխությունների։ Սակայն արդեն իսկ ապացուցված է, որ վաղ հայտնաբերելու դեպքում հնարավոր է կանխարգելել այս հիվանդության բարդությունների առաջացումը:

 -Վերջին տարվա աշխատանքային փորձը ի՞նչ ցույց տվեց, շաքարային դիաբետ ունեցող անձինք ինչո՞ւ են կորոնավիրուսային հիվանդության դեպքում խոցելի խումբ համարվում։

-Քանի որ շաքարային դիաբետի ժամանակ դիտվող հիպերգլիկեմիան բերում է իմունային  համակարգի ընկճման (ինչպես բջջային, այնպես էլ` հումորալ), բացի այդ, դիտվում է հակաօքսիդանտային պաշտպանության իջեցում, մի շարք հարուցիչների վիրուսայնությունը  բարձրանում է, եւ դրանք ավելի խոցելի են դարձնում դիաբետով պացիենտներին: Էլ չասած, որ նրանց մեծ մասը մինչ կորոնավիրուսով հիվանդանալն արդեն ունի տարատեսակ բարդություններ` նեյրոպաթիա, միկրո եւ մակրո անգիոպաթիաներ:

-Վահանաձեւ գեղձի հիվանդության ի՞նչ տեսակներ կան: 

-Խպիպ (գեղձի մեծացում), հիպոթիրեոզ (թերֆունկցիա)` սուբկլինիկական մանիֆեստ, հիպերթիրեոզ (գերֆունկցիա), թիրեոիդիտներ (բորբոքային հիվանդություններ), նորագոյացություններ:

-Հիվանդությունը, շատերի կարծիքով, ավելի շատ հիմա տարածված է կանանց շրջանում: Իրո՞ք այդպես է:  

-Ցավով պիտի նշեմ, որ կանայք 7-10, իսկ աուտոիմուն թիրեոիդիտի դեպքում՝ մինչեւ 15 անգամ ավելի հաճախ են հիվանդանում, քան տղամարդիկ: Եթե հորմոնալ խախտումներով ընթացող հիվանդություններն ուղեկցվում են որոշակի գանգատներով եւ դրսեւորումներով, ինչը ստիպում է քաղաքացիներին դիմել բժշկի, ապա վահանաձեւ գեղձի հանգույցների զարգացման պարագայում գանգատներ գրեթե չեն լինում, եւ  հիվանդությունը հայտնաբերվում է պատահաբար, երբ առաջանում է պարանոցի դեֆորմացիա, կամ, երբ հիվանդն անցնում է պրոֆիլակտիկ բուժզննում:

Վերջին շրջանում, կապված կորոնավիրուսային ինֆեկցիայի հետ, հաճախացել են վիրուսային ծագման ախտահարումները` ենթասուր թիրեոիդիտի տեսքով, երբ դիտվում է ուժեղ ցավ պարանոցի շրջանում, որը ճառագայթում է դեպի ստորին ծնոտ, ականջներ, ծոծրակի շրջան: Դիտվում են նաեւ ընդհանուր ինտոքսիկացիոն երեւույթներ, ջերմության բարձրացում: Եվ շատ հաճախ այդ հիվանդները դիմում են քիթ-կոկորդ-ականջաբանին, իսկ էնդոկրինոլոգներին, ցավոք, ավելի ուշ են դիմում:

-Վահանաձեւ գեղձի ֆունկցիայի խանգարումը կարո՞ղ է հանգեցնել գիրացման:

-Այո, գոյություն ունի ուղիղ համեմատական կապ հիպոթիրեոզի եւ գիրացման միջեւ: Իսկ հիպերթիրեոզի դեպքում դիտվում է քաշի անկում` պայմանավորված թիրեոիդ հորմոնների կատաբոլիկ ազդեցությամբ:

-Առիթից օգտվելով ՝ ի՞նչ խնդիր կուզենայիք բարձրացնել։

-Ցավոք, պիտի նշեմ, որ հայերիս մոտ ընդունված չէ հետեւել մեր առողջությանը մինչ հիվանդության զարգացումը, չնայած դիաբետի դեպքում պոլիկլինիկաներում գործում է սքրինինգային ծրագիրը, որն ուղղված է դիաբետի վաղ ախտորոշմանն ու բարդությունների կանխարգելմանը, հատկապես, եթե պացիենտը պատկանում է ռիսկի բարձր խմբին:

-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:

-Առողջությունը ինքդ քո նկատմամբ սիրո արդյունք է: Կցանկանայի հորդորել մեր քաղաքացիներին, հատկապես կանանց, որ տարին մեկ անգամ անցնեն կանխարգելիչ բժշկական հետազոտություն, քանի որ, որքան վաղ հայտնաբերվի հիվանդությունը, այնքան դյուրին կլինի նրա բուժումը: Եղեք առողջ:

Բոլորս բավականին լավ գիտակցում ենք, որ առավել հեշտ է հիվանդությունը կանխարգելելը, քան բուժելը

Բժշկությունում ոչ ինվազիվ ախտորոշման ասպարեզում ուլտրաձայնային հետազոտությունը` ՈՒՁՀ, սոնոգրաֆիան, ամենաինֆորմատիվ մեթոդներից է: Այն լայնորեն կիրառվում է ամենատարբեր հիվանդությունների ախտորոշման համար, ինչին նպաստում են հետազոտման արդյունքների ճշգրտությունը, մեթոդի մատչելիությունը,  հակացուցումների բացակայությունը: Հետազոտության ժամանակ կիրառվող ուլտրաձայնային ալիքների չափաքանակը չի վնասում  մարդու առողջությանը: Ուլտրաձայնային հետազոտությունը կիրառվում է հիվանդությունների ախտորոշման, ախտաբանական գործընթացի պարբերական հսկողության և բուժման արդյունքների գնահատման նպատակով:  Ժամանակին արված հետազոտությունը թույլ է տալիս հայտնաբերել հիվանդությունը վաղ փուլերում և  կանխել դրա հետագա զարգացումը: Բոլորս Էլ գիտակցում ենք, որ առավել հեշտ է հիվանդությունը կանխարգելելը, քան բուժելը: Մեր զրուցակիցը «Էրեբունի» կանանց վերարտադրողական առողջության կենտրոնի բժշկուհի-թերապևտ, սոնոգրաֆիստ  ԱՆՆԱ  ՓԻՐՈՒԶՅԱՆՆ է,  ով հոգատար է յուրաքանչյուր հիվանդի նկատմամբ, ունի հզոր կամքի ուժ և անկոտրում համբերություն: Իսկ բժիշկ լինելը նշանակում է ստանձնել շատ մեծ պատասխանատվություն, սիրել մարդկանց, ամեն հիվանդին մոտենալ յուրովի ու պատրաստ լինել՝ անելու առավելագույնը սեփական ուժերի գերլարման հաշվին։ Եվ քիչ չեն դեպքերը, երբ բժիշկն իր հիվանդի մասին գիտի ավելին, քան նրա շատ հարազատները:

- Բժշկուհի Փիրուզյան, բժշկի մասնագիտություն ընտրելը բավականին համարձակ և ռիսկային քայլ է: Մի փոքր պատմեք  Ձեր մասնագիտական ուղու մասին:

- Ինստիտուտ ընդունվել եմ Ռուսաստանի Դաշնությունում,  այնուհետև ուսումս շարունակել՝ Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանում, որից հետո անցել եմ  ինտերնատուրա` բարձրագույն մասնագիտական կրթության, այնուհետև աշխատանքի եմ անցել «Էրեբունի» կանանց վերարտադրողական առողջության կենտրոնում որպես բժշկուհի-թերապևտ: Միաժամանակ դասավանդել եմ «Դեղաբանություն» առարկան «Էրեբունի» բժշկական քոլեջում: Ի դեպ, թերապիայի իմացությունն ինձ շատ է օգնում սոնոգրաֆիկ ախտորոշման մեջ: Մի քանի տարի հետո, թողնելով դասախոսական աշխատանքը, ընդունվել եմ կլինիկական օրդինատուրա՝ ռադիոլոգիայի ճյուղով, որից հետո անցել աշխատանքի որպես պրակտիկ սոնոգրաֆիստ: Ցանկացած բժիշկ պարտադիր այդ ուղին պետք է անցնի: Վերապատրաստումներ անցել եմ բավականին շատ, ընթացքում էլ արդեն ձեռք եմ բերել պրակտիկա, մասնագիտական փորձ: Պրակտիկան ձեռք է բերվում այն ժամանակ, երբ բժիշկն աշխատում է հիվանդի հետ, և միայն այդ ժամանակ բժիշկը բժիշկ է դառնում: Ամեն հիվանդ տարբերվում է մյուսներից, և ճիշտ է ասված, որ բժիշկը պետք է բուժի հիվանդին, այլ ոչ թե հիվանդությունը: Գիտելիքները, որ ձեռք ես բերել տեսականորեն, պրակտիկայում կիառվում է բազմաթիվ հիվանդների ախտորոշելուց հետո:

- Կարողանո՞ւմ եք  արդյոք համատեղել աշխատանքը վերապատրաստումների հետ:

- Իհարկե, եթե քեզ անհրաժեշտ է տվյալ վերապատրաստումը, ուրեմն պետք է որոշ ժամանակով կտրվես աշխատանքից, պարտադիր ժամանակդ տրամադրես նաև վերապատրաստումների:

- Գոյություն ունեն ախտորոշման բազմաթիվ մեթոդներ, կխնդրեինք նկարագրել սոնոգրաֆիա ախտորոշումը:

-Սոնոգրաֆիան բժշկության մեջ կարող ենք համեմատել ռենտգենի հետ, քանի որ դա ճառագայթային ախտորոշում է: Ասեմ, որ 20-րդ դարում բժշկության մեջ եղել են մի քանի հեղափոխություններ։ Դրանից մեկը ռենտգեն ճառագայթային մեծ գյուտի հայտնաբերումն է, որը մինչ օրս մեզ թույլ է տալիս ախտորոշում կատարել, իսկ  20 դարի սկզբում «Պինիցիլին» դեղամիջոցի հայտնաբերումն է: Ավելի ուշ զարգացում է ապրել ռադիոլոգիայի մյուս ճյուղը` ուլտրաձայնային հետազոտությունը, իսկ այս տարիներին՝ արդի «МRТ» և համակարգչային տոմոգրաֆիան: Սոնոգրաֆիայի դեպքում կարևոր է այն հանգամանքը, որ չկա ճառագայթային ծանրաբեռնվածություն։ Բացի այդ, գնային առումով այն ավելի մատչելի է, եթե համեմատում ենք մյուս հետազոտությունների հետ: Սոնոգրաֆիան այդ պահին մեզ շատ ինֆորմացիա է տալիս, բազմաթիվ օրգաններ կարող ենք հետազոտել. և՛ որովայնային խոռոչում խորը տեղակայված, և՛ մակերեսային օրգաններ: Կարելի է նշել վահանաձև գեղձի, կրծքագեղձի հետազոտությունները, որոնք այսօր շատ հրատապ են։ Կարող եմ առանձնացնել տղամարդկանց մոտ սեռական օրգանների հետազոտությունը, ինչպես նաև սրտի, պտղի ուլտրաձայնային հետազոտությունը, որը շատ կարևոր է պտղի զարգացման արատները կանխարգելելու համար: Մի խոսքով՝ ուլտրաձայնային հետազոտությունն այսօր բժշկության մեջ շատ կարևոր դեր ունի, իսկ ես էլ այն երջանիկ մարդկանցից եմ, ովքեր ունեն նոր դարաշրջանի տեխնիկա, որը թույլ է տալիս շատ ճշգրիտ ախտորոշում կատարել: Այսօր ախտորոշումը բժշկության մեջ շատ-շատ է զարգացել, որն էլ իր հերթին բերում է հիվանդության՝ ժամանակին կանխարգելմանը: Մեր հասարակության գիտակցության մեջ պետք է ամրապնդվի այն մտածելակերպը, որ անհրաժեշտ է ժամանակին հետազոտվել, որովհետև հիվանդությունը վաղ շրջանում հայտնաբերելը հիվանդի փրկությունն է: Մինչդեռ մեզ այցելում են խորը ստադիաներում, երբ արդեն հնարավոր չէ ոչինչ անել: Լավագույն տեխնիկան օգնում է բժշկին, լրացնում է նրա աշխատանքը, փոխում բժիշկների կյանքի որակը, աշխատանքը որոշ չափով հեշտացնում։  

-Լինո՞ւմ են դեպքեր, երբ հիվանդի մոտ  չարորակ ուռուցք հայտնաբերելու դեպքում հայտնում եք նրան իր հիվանդության մասին։

-Այդ հարցը մինչ օրս մնում է ինձ համար շատ-շատ ցավոտ: Շատ դժվար է հիվանդին ասել այդ լուրը, բայց դա բժշկի պարտականություն է, և պետք է անել այն առավելագույն զգուշությամբ ու հիվանդի համար հասկանալի լեզվով բացատրել հիվանդության լրջության աստիճանը, բուժման անհետաձգելիությունը: Եվ եկեք չմոռանանք, որ ուլտրաձայնային հետազոտությունը հանդիսանում է ախտորոշման առաջին օղակը, և որևէ գոյացություն հայտնաբերելիս մենք միշտ առաջարկում ենք ախտորոշման այլ տարբերակներ` «КТ», «МRТ» կամ գոյացության բիոպսիա: Պետք է յուրաքանչյուր հիվանդին յուրովի մոտեցում ցուցաբերել: Բժիշկը առաջնահերթ պետք է հոգեբան լինի: Կշեռքի  մի նժարին դրված է պատասխանատվությունը, մյուսին` այն գիտակցությունը, որ դու կարող ես հիվանդին օգտակար լինել, շատ դեպքերում էլ, ինչու ոչ, նաև կյանքը փրկել:

-Ներքին օրգանների հետազոտման նպատակով կատարվո՞ւմ են նախապատրաստական աշխատանքներ հիվանդի կողմից:

-Այո: Հիվանդը պետք է սոնոգրաֆայի գա սոված վիճակում, բնականաբար, դատարկ աղիներով, որպեսզի բժիշկն էլ կարողանա ճշգրիտ ախտորոշում կատարել: Իսկ միզապարկը պետք է լիքը լինի, քանի որ միզապարկը մեզ համար հանդիսանում է, այսպես ասած, հեղուկով լցված պատուհան, քանի որ ճառագայթը հեղուկի միջոցով շատ լավ է անցնում։

- Ամեն լավ մասնագետ պետք է ունենա լավ ուսուցիչներ, իսկ ո՞ւմ եք համարել և մինչ օրս համարում Ձեր ուսուցիչը:

-  Այդ առումով ես ինձ շատ բախտավոր մարդ եմ համարում, որովհետև ունեցել եմ շատ լավ ուսուցիչներ, որոնց էլ միշտ շնորհակալ եմ իմ մասնագիտական ուղու ու հասած արդյունքների համար: Իմ մասնագիտական գործունեության կայացման մեջ կարևորագույն դերակատարություն է ունեցել իմ ամենակարևոր ուսուցիչը՝ <<էրեբունի>> բժշկական կենտրոնի ղեկավար, պրոֆեսոր Հարություն Քուշկյանը: Շատ տարիներ առաջ, նա մեզ` երիտասարդ ուսանողներիս, իր հետ տանում էր վիրահատարան, և իմ կյանքի առաջին վիրահատությունը ես տեսա նրա կատարմամբ, որն էլ շատ ցնցող ու տպավորիչ ազդեցություն թողեց: Եվ այդ պահից սկսած՝ ես վստահ և հստակ որոշեցի, որ պետք է միանշանակ լավ բժիշկ դառնամ:

- Իսկ որպես վերջաբան ի՞նչ կցանկանայիք մեր ընթերցողներին:

 -Կոչ եմ անում բոլորին հետազոտվել ժամանակին՝ տարին գոնե երկու անգամ: Ընդ որում, պետք է կատարվի ընդհանուր ստանդարտ փաթեթ հետազոտություն: Իսկ  եթե մարդը ունենում է թեկուզ աննշան գանգատ, թող  անհապաղ դիմի բժշկի: Բժիշկներին էլ կցանկանամ կուռ առողջություն, սթրեսակայունություն, ամուր նյարդեր, և բժիշկ թող աշխատի այն մարդը, ով իր մեջ ունի այդ ներքին ուժը, այդ կոչումը, ով յուրաքանչյուր հիվանդի նկատմամբ ունի յուրովի մոտեցում, ինչը բուժման համար շատ կարևոր նախապայման է. բժշկի ասած մի խոսքը կարող ճակատագրական լինել:

Սիրելիներս, ուշադիր եղեք ձեր օրգանիզմի և առողջության նկատմամբ, գնահատեք կյանքը,  քանի որ այն Աստծո կողմից մեկ անգամ է մեզ ընձեռվում: Սիրեք ձեզ, որպեսզի շրջապատող մարդիկ էլ ձեզ սիրեն: 

բժիշկ-գինեկոլոգ-էնդոկրինոլոգ-ռեպրոդուկտոլոգ

Ավդալբեկյանի անվ. ԱԱԻ, «Մանկաբարձություն-գինեկոլոգիա և վերարտադրողական առողջության» ամբիոնի ասիստենտ

Մաղթում եմ, որ բոլոր երեխաները ծնվեն, մեծանան ու ապրեն առողջ

Մանկական վիրաբուժությունն առողջապահության բնագավառի չափազանց կարեւոր ուղղություններից է, որը միավորում է մանկաբուժությունն ու վիրաբուժությունը: Ընդհանրապես բժիշկ դառնալու ամենակարեւոր պայմանը պետք է լինի մասնագիտությունը սիրելը, ինչպես նաեւ՝ ջանք ու ֆինանս չխնայելը մասնագիտական գիտելիքները եւ փորձը խորացնելու համար: Անընդհատ նորություններ կան, եւ անընդհատ պետք է սովորել, ամենօրյա համառ ու տքնաջան աշխատանք տանել: Սեփական անձից շատ պիտի սիրես բժշկությունը, որ գրանցվեն լավ արդյունքներ...http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է «Շենգավիթ» բժշկական կենտրոնի մանկական եւ նորածնային վիրաբուժության բաժանմունքի ղեկավար, մանկական վիրաբույժ, ուրոլոգ Աշոտ Հովսեփյանը:

-Իրենցից ի՞նչ են ներկայացնում բնածին արատները եւ ի՞նչ նախատրամադրվածություն ունեն:

-Ընդհանրապես արատը պտղի մոտ ներարգանդային կյանքում որեւէ օրգանի սաղմնադրման եւ ձեւավորման ընթացքում տեղի ունեցած շեղման արդյունքում դիտվող հիվանդություն է: Այսինքն՝ ներարգանդային կյանքում որեւէ գործոնի ազդեցությամբ տվյալ օրգանի կամ օրգան-համակարգի կողմից ձեւավորումը լիարժեք եւ բնականոն հունով չի ընթանում, ու երեխան ծնվում է որեւէ օրգանի անատոմիական դեֆեկտով: Նախատրամադրող գործոնները շատ են՝ սկսած էկոլոգիական գործոններից, որոնք ներկայումս բավականին ակտուալ են: Կան նաեւ գենետիկ նախատրամադրվածության գործոններ, հորմոնալ շեղումներ, իսկ հղիի վրա հղիության ընթացքում ազդող բացասական գործոններից են ծխելը, թունավորումները, հիվանդությունները, այդ թվում՝ վիրուսային, դեղորայքը…

-Իսկ կորոնավիրո՞ւսը:

-Կորոնավիրուսի դեպքում էլ արդեն որոշակի վիճակագրություն կա, ըստ որի կորոնավիրուս տարած հղիների մոտ երեխաները հիմնականում ծնվում են թոքերի պաթոլոգիաներով: Մի օրինակ կարող եմ բերել: Մեզ մոտ նորածնային ռեանիմացիայում պնեւմոթորաքսով (թոքերի պատռվածքով) ծնված երեխաների թիվը հիմա մեկ ամսվա ընթացքում այնքան է, որքան նախկինում դիտվում էր մեկ տարվա ընթացքում: Այսինքն, եթե նախկինում իքս թվով դեպքեր էինք ունենում ամբողջ տարվա համար, ապա հիմա այդ ամբողջ քանակը լինում է մոտավորապես մեկ ամսվա ընթացքում: Դա նշանակում է, որ հղիության ընթացքում ազդող գործոնները շատ են, եւ ցանկացած բացասական գործոն կարող է հանգեցնել այս կամ այն արատի ձեւավորմանը: Ընդ որում, դրանք մուլտիֆակտորիալ են, այսինքն՝ կոնկրետ մի գործոնը ինդենտիֆիկացված չէ կոնկրետ մի արատի ձեւավորման համար, բազմապատճառային են, եւ նույն ախտածին գործոնը կարող է մեկի մոտ մի արատ առաջացնել, մյուսի մոտ՝ մեկ այլ: Դա ավելի շատ կախված է նրանից, թե հղիության որ ժամանակահատվածում այն կազդի, եւ տվյալ պահին որ օրգան-համակարգի զարգացումն է ընթանում:

-Ուրոլոգիական արատների դեպքում ինչպիսի՞ պատկեր է լինում:

-Ուրոլոգիական արատներից որոշները պահանջում են միջամտություն անմիջապես ծնվելուց հետո, կան արատներ էլ, որոնց վիրահատական կորեկցիաներն անում ենք ավելի ուշ տարիքներում: Օրինակ, միզապարկի էքստրոֆիաների ժամանակ անհապաղ վիրահատություն է անհրաժեշտ: Այդ արատի դեպքում միզապարկը որովայնի առաջային պատից բաց մակերես է ներկայացնում իրենից, այսինքն՝ հենց նորածնային շրջանում պետք է ձեւավորել, ստեղծել միզապարկ, որովհետեւ, այդպես բաց մնալով, այդ միզապարկի հատվածը՝ լորձաթաղանթը, ախտահարվում է, եւ հնարավոր չէ այդպես պահել երեխային: Իսկ, օրինակ, հիպոսպադիաներ, էպիսպադիաներ, առնանդամի ծռվածություններ եւ զարգացման այլ արատներ հնարավոր է շտկել ավելի ուշ տարիքում:

-Ձեր պրակտիկայում ո՞ր դեպքերն են ավելի շատ հանդիպում:

-Ոչ միայն մեր պրակտիկայում, այլ ընդհանրապես մանկական վիրաբուժության մեջ կան ավելի շատ հանդիպող տրիվիալ դեպքեր, հիվանդություններ եւ ավելի քիչ հանդիպող արատներ ու հիվանդություններ: Ավելի շատ հանդիպողներից կարող ենք նշել ճողվածքները, հիդրեցելեները (ժողովրդի լեզվով ասած՝ ջրգողությունները), ամորձիների չիջած լինելը՝ կրիպտորխիզմը, ֆիմոզը եւ այլն:

-Փոքր տարիքում ճողվածքը ինչի՞ց կարող է առաջանալ:

-Ի տարբերություն մեծահասակների, երեխաների մոտ ճողվածքի առաջացման մեխանիզմը եւ վիրահատական բուժման տեխնիկան լրիվ այլ են: Մեծահասակների մոտ դա երկրորդային առաջացած վիճակ է իրենից ներկայացնում, այսինքն՝ որովայնի թույլ հատվածներում ճնշման բարձրացման, որ կարող է առաջանալ հիվանդության կամ ծանր բան վերցնելու եւ այլնի պատճառով: Որովայնում ճնշումը բարձրանալու հետեւանքով այդ թույլ հատվածներում դիտվում է ճողվածքի առաջացում: Երեխաների մոտ բնածին է. երբ երեխաների ամորձիները սաղմնադրվում են, դրանք սկզբից լինում են երեխայի որովայնում, հետո արդեն իջնում են դեպի փոշտ, բայց իջնելու պրոցեսը ինքնուրույն պրոցես չէ: Որովայնը ներսից ծածկող թաղանթ կա (որովայնամիզ է կոչվում), որը երկու աճուկային շրջաններում արտափքումներ է առաջացնում, թունելիզացիա է անում, եւ այդ ստեղծված տարածության միջոցով որովայնից ամորձիները աճուկային շրջանից իջնում են դեպի փոշտ: Հետո, երբ արդեն այդ տարածությունն անհրաժեշտ չէ, այն խցանվում, վերանում է նորմայում, ու, երբ որ այդ խցանման պրոցեսը խախտվում է ինչ-ինչ պատճառներով, հաղորդակցությունը որովայնի խոռոչի հետ պահպանվում է: Եվ, եթե այդ հաղորդակցությունը լայն է, այն արտահայտվում է ճողվածքի ձեւով, այսինքն՝ դրա մեջ կարող է օրգան կամ օրգանի ինչ-որ հատված մտնել՝ աղեգալար, ճարպոն եւ այլն, աղջիկների մոտ՝ արգանդափող, ձվարան: Իսկ եթե չի խցանվել, բայց շատ նեղ տարածություն է, օրգան չի կարող տեղավորվել, հեղուկն է որովայնից քամվում դեպի փոշտ: Դա արդեն դրսեւորվում է ջրգողության տեսքով, իսկ եթե երկու ծայրերում խցանվում է, միջային հատվածում է բաց մնում, դիտվում է սերմնալարի կիստայի տեսքով, այսինքն՝ նույն ստրուկտուրայի չխցանվելու կամ մասնակի խցանվելու պատճառով ունենում ենք երեք տարբեր հիվանդություններ, ու այս դեպքում վիրահատության նպատակը այդ հաղորդակցությունը վերացնելն է: Ի տարբերություն մեծահասակների, որտեղ որովայնի պատը պետք է ամրացնել, ցանցեր են տեղադրվում եւ այլն, երեխաների մոտ այդպիսի պլաստիկայի կարիք հիմնականում չի լինում:

-Ճողվածքը կրկնվելու հակում ունի՞:

-Շատ հազվադեպ: Գրականության մեջ նկարագրված դեպքեր կան իհարկե, բայց մեր պրակտիկայում ես չեմ հիշում դեպք, որ որեւէ երեխանյի մոտ կրկնություն եղած լինի:

-Հետվիրահատական բարդություններ լինո՞ւմ են:

-Ցանկացած բժշկական մանիպուլյացիայի, առավել եւս՝ վիրահատության ընթացքում հնարավոր են ե՛ւ ներվիրահատական, ե՛ւ հետվիրահատական բարդություններ, բայց այս փոքր ծավալի վիրահատությունների դեպքում մեծամասամբ որեւէ բարդություն չենք ունենում, մի օր է հիվանդը հոսպիտալիզացվում, այսինքն՝ միայն վիրահատության օրն է մնում հիվանդանոցում, հաջորդ օրը նրան տուն ենք ուղարկում:

-Վիրահատությունները ժամանակատա՞ր են լինում:

-Դա կախված է վիրահատության ծավալներից: Քիչ առաջ նշածս փոքր ծավալի վիրահատական միջամտությունները սովորաբար տեւում են մինչեւ կես ժամ, բայց ունենում ենք նաեւ ավելի երկարատեւ, ծանր, նույնիսկ վեց-յոթ ժամ տեւող վիրահատություններ:

-Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում հիպոսպադիան:

-Հիպոսպադիան իրենից ներկայացնում է առնանդամի եւ միզուկի բնածին արատ, արտահայտվում է երեք հիմնական կոմպոնենտների համակցությամբ: Առաջինը թլիպի ճեղքվածությունն է, թլիպը ներքեւի հատվածում բաց է լինում եւ գլխարկի նման ծածկում է առնանդամի միայն մեջքային հատվածը: Երկրորդը միզուկի արտաքին բացվածքի ստորադիր տեղակայությունն է, այսինքն՝ միզուկը բացվում է ոչ թե առնանդամի գագաթին, այլ ավելի ներքեւ, ու, որքան այն ներքեւ է տեղակայված, այնքան ավելի խորն է արատը, եւ բարդ է այն կորեկցիայի ենթարկելը: Եվ երրորդը առնանդամի ծռվածությունն է, որը հիմնականում լինում է վենտրալ, այսինքն՝ փորային ծռվածության տեսքով: Այս երեք կոմպոնենտներից յուրաքանչյուրը կարող է լինել այս կամ այն չափ արտահայտված, եւ, նրանց համակցության արտահայտվածությամբ պայմանավորված, դասակարգում ենք դիստալ, միջին եւ խորը ձեւեր: Դիստալ եւ միջին ձեւերը համեմատաբար ավելի հեշտ են կորեկցիայի ենթարկվում, իսկ խորը ձեւերի դեպքում նույնիսկ կարիք է լինում երկու կամ երեք վիրահատությամբ արատը շտկել: Վիրահատական կորեկցիան իրականացնում ենք հիմնականում մեկ-երկու տարեկան հասակում: Ավելի շուտ չենք անում, որովհետեւ դեռ հյուսվածքները ձեւավորվելու, դիֆերենցվելու կարիք ունեն, իսկ ավելի ուշ խորհուրդ չի տրվում անել, որովհետեւ, նախ, բարդություններն են ավելի շատ լինում, եւ, երկրորդը, մեկուկես-երկու տարեկանից արդեն սկսվում են երեխաների սոցիալիզացիայի գործընթացները: Նրանք արդեն սկսում են հաճախել մանկապարտեզներ, կոլեկտիվներ, եւ, մյուս երեխաների մոտ տարբերություններ նկատելով, նրանց մեջ արդեն աստիճանաբար փսիխոսեքսուալ բարդույթներ են առաջանում հետագայում: Որպեսզի այդպիսի խնդիրներից նույնպես խուսափենք, կորեկցիա անելու ոսկե շրջանը մեկ-երկու տարեկան հասակն է: Վիրահատության ժամանակ հիմնականում օգտագործվում են տեղային հյուսվածքները, այդ թվում՝ նաեւ թլիպը, թլիպի ներքին թերթիկը, որոնցից ձեւավորվում է միզուկի չզարգացած հատվածը, վերականգնվում է առնանդամի ուղղությունը եւ միզուկը, ու տեսքով նման է լինում թլպատած առնանդամի: Այսինքն՝ թլիպն օգտագործվում է միզուկի պլաստիկայի համար որպես հյուսվածք: Խորը ձեւերի դեպքում անհրաժեշտություն է լինում նաեւ սեռի տարբերակման հարցերը պարզել հատկապես այն դեպքում, եթե այն զուգակցված է լինում կրիպտորիզմի հետ, եւ ամորձիները չեն երեւում կամ չեն շոշափվում: Այդ դեպքում անհրաժեշտ է լինում հստակ որոշել սեռը, որպեսզի հետագայում այդ առումով նույնպես խնդիրներ չունենանք: Եթե ուղղակի տեսքով մենք դա գնահատենք որպես հիպոսպադիա, բայց սեռով լինի աղջիկ, ու վիրահատությունը տանենք մասկուլինիզացնող վիրահատության տիպի, այսինքն՝  հիպոսպադիան վիրահատենք, որպեսզի տղա դարձնենք, հետագայում այդ անհատը լուրջ խնդիրներ կունենա ամբողջ կյանքում: Այդ հարցերը նույնպես մեծ ուշադրության արժանի են:

-Ի՞նչ է գաստրուշիզիսը:

-Դա էլի բնածին անոմալիա է, որի ժամանակ  որովայնի առաջային պատը լիարժեք չի ձեւավորվում, որովայնի  առաջային պատի վրա՝ պորտի շրջանում, մնում է դեֆեկտ, եւ ծնվելիս նորածնի աղիքները, որովայնի ներքին օրգանները դուրս թափված են լինում: Սա, իհարկե, շտապ վիրահատություն պահանջող վիճակ է, արատ, եւ ծնվելուց անմիջապես հետո, եթե ծննդատունը գտնվում է հենց բազմապրոֆիլ հիվանդանոցում, տեղում արվում է վիրահատությունը: Եթե բազմապրոֆիլ հիվանդանոց չէ, ուրեմն համապատասխան ռեանոմոբիլով նորածինն արագ տեղափոխվում է մասնագիտացված կլինիկա, որպեսզի այնտեղ արդեն անմիջապես իրականացվի վիրահատություն: Եթե մեծ դեֆեկտ է, հնարավոր չէ միանգամից օրգանները տեղավորել որովայնի խոռոչում, դեֆեկտը փակել, իրականացվում է փուլային բուժում, այսինքն՝ այդ դեֆեկտի վրա տեղադրվում է հատուկ սիլաստիկ կոչվող նյութից պարկ, օրգանները տեղավորվում են այդ պարկի մեջ: Հետո,  աստիճանաբար պարկը փոքրացնելով՝ օրգանները ժամանակի ընթացքում տեղափոխվում են որովայնի խոռոչ, ու, եթե համոզված ենք, որ որովայնի խոռոչը բավարար չափով մեծացել է եւ արդեն իր մեջ կտեղավորի այդ օրգանները, նոր միայն ռադիկալ վիրահատություն ենք իրականացնում ու փակում, վերացնում ենք դեֆեկտը:  

-Այդ ամենն արվում է պետպատվերի՞ շրջանակում:

-0-18 տարեկանների ցանկացած մանիպուլյացիա, վիրահատություն, բուժում իրականացվում է պետպատվերի շրջանակում:

-Բժի՛շկ, ներկայումս շատ է խոսվում լապարոսկոպիայի մասին: Դա ի՞նչ մեթոդ է, երեխաները վիրահատվո՞ւմ են այս մեթոդով:

- Լապարոսկոպիան ժամանակակից քիչ ինվազիվ տեխնոլոգիաներից է, եւ վիրաբուժության զարգացումը գնում է հենց այդ ուղղությամբ: Մեթոդի էությունը հետեւյալն է. կտրվածքների փոխարեն արվում են մի քանի 3-5մմ անցքեր, որոնց միջով որովայնի մեջ տեղադրվում են վիդեոէնդոսկոպը (լապարոսկոպը) եւ գործիքները: Վիրահատությունը իրականացվում է մոնիտորի վրա վիզուալ հսկողությամբ, որովայնի խոռոչում տեղադրված գործիքներով: Մեթոդը լայն հնարավորություններ է տալիս վիրաբույժին. նախ, որովայնի բոլոր հատվածները, բոլոր օրգանները հնարավոր է զննել, նրանց վրա իրականացնել գործողություններ: Օրգանները, հյուսվածքները կարելի է զննել մեծ խոշորացմամբ: Կտրվածքների բացակայությունը զգալիորեն իջեցնում է տրավմատիզացիան եւ ապահովում հիվանդների արագ ապաքինում, ու բարդությունները բավականին պակասում են: Մանկական վիրաբուժական պրակտիկայում նույնպես լայնորեն ներդրված է լապարոսկոպիան: Ներկայումս որովայնի խոռոչի պաթոլոգիաների վիրահատման մեծ մասը իրականացնում ենք լապարոսկոպիկ եղանակով: Որպես օրինակ կարող ենք նշել ապենդիցիտները, աղիների զանազան վիրաբուժական պաթոլոգիաները, խոլեցիստիտները, դեռահասների վիրաբուժական գինեկոլոգիական խնդիրները, երիկամների եւ  միզածորանների մի շարք պաթոլոգիաները, տղաների մոտ շատ հանդիպող վարիկոցելե հիվանդությունը եւ այլն:

-Ի՞նչ կասեք որպես վերջաբան:

-Մաղթում եմ, որ բոլոր երեխաները ծնվեն, մեծանան ու ապրեն առողջ, մենք էլ, դուք էլ լինենք անգործ: