Ցանկության և ձգտումի շնորհիվ մարդու մոտ ամեն ինչ կստացվի
Դիմածնոտային վիրաբուժությունն իր մեջ ընդգրկում է վիրահատությունների բավականին մեծ խումբ` դիմածնոտային շրջանի ձեռքբերովի և բնածին դեֆորմացիաների ու դեֆեկտների վերականգնում, դիմային ոսկրերի վնասվածքների բուժում, դեմքի և պարանոցի փափուկ հյուսվածքների ու ոսկրերի բարորակ և չարորակ ուռուցքների հեռացում, ատամնային իմպլանտացիա, այդ թվում` ծնոտների ատամնաբնային ելունների արտահայտված ատրոֆիաների դեպքում։ Իրականացվում են նաև դեմքի էսթետիկ վիրահատություններ` ռինոպլաստիկա, բլեֆարոպլաստիկա, դեմքի մաշկի լրիվ կամ մասնակի ձգում, դեմքի ուրվագծերի շտկում դիմային իմպլանտների կիրառմամբ և այլն:
Մեր զրուցակիցը բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, դիմածնոտային վիրաբույժ, Հերացի թիվ 1 հիվանդանոցային համալիրի դիմածնոտային վիրաբուժության և ԼՕՌ կլինիկայի ղեկավար ԱՆՆԱ ՊՈՂՈՍՅԱՆՆ է։
-Տիկի՛ն Պողոսյան, խնդրում ենք մի փոքր պատմել Ձեր անցած ճանապարհի մասին:
-1996թ. ավարտել եմ Երևանի պետական բժշկական համալսարանի ստոմատալոգիական ֆակուլտետը, որից հետո արդեն նեղ մասնագիտացում եմ անցել ստոմատոլոգիայով և դիմածնոտային վիրաբուժությունով: Առաջին քայլերը դիմածնոտային վիրաբուժության մեջ 2000թ. կատարել եմ հայրիկիս` Յուրի Պողոսյանի ղեկավարությամբ` կենտրոնական զինվորական հոսպիտալում: Նա իմ առաջին և հիմնական ուսուցիչն է եղել այս ոլորտի նվաճման ճանապարհին: 2003 թվականից միասին հիմնեցինք դիմածնոտային վիրաբուժության կլինիկա ներկայիս «Մուրացան» հիվանդանոցում (այն ժամանակ կոչվում էր <<Հայք>> բժշկական կենտրոն), որտեղ ես բաժանմունքի վարիչն էի: 2010թ. կլինիկան տեղափոխվեց Հերացի թիվ 1 հիվանդանոցային համալիր: Այստեղ շարունակում եմ աշխատանքս որպես դիմածնոտային վիրաբուժության և ԼՕՌ կլինիկայի ղեկավար: Ընթացքում անցել եմ շատ վերապատրաստումներ, որոնց թվում՝ նաև արտերկրում: 2003 թ. պաշտպանեցի բժշկական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան, 2005թ. ստացա դոցենտի գիտական կոչում: 2012թ. ստացել եմ բժշկական գիտությունների դոկտորի գիտական աստիճան և ԵՊԲՀ վիրաբուժական ստոմատոլոգիայի ու դիմածնոտային վիրաբուժության ամբիոնի պրոֆեսորի կոչում:
-Կարևորո՞ւմ եք վերապատրաստումները, մասնակցո՞ւմ եք դրանց։
-Իհարկե անչափ կարևորում եմ: Դրանք օգնում են մեզ աճել մեր մասնագիտությոն մեջ, տեղեկացված լինել աշխարհում կիրառվող նոր վիրահատական կամ կոնսերվատիվ բուժման մեթոդների մասին, փորձի փոխանակում կատարել մեր արտերկրյա գործընկերների հետ, ծանոթանալ տեխնիկայի նորագույն նվաճումներին:
-Կարողանո՞ւմ եք համատեղել աշխատանքը վերապատրաստումների հետ:
- Իհարկե, ուզենք թե չուզենք, համատեղում ենք, որովհետև առանց դրա հնարավոր չէ։
-Իսկ ինքներդ սովորեցնո՞ւմ եք նորավարտ սերնդին Ձեր մասնագիտությունը:
- Իհարկե: Մեր բազայում ուսուցում են անցնում թե՛ ուսանողները, թե՛ կլինիկական օրդինատորները: Սիրում եմ երիտասարդ և ձգտում ունեցող սերնդին սովորեցնել ոչ միայն մասնագիտության հիմունքները, այլ նաև կիսել այն բոլոր գաղտնիքները, որ պաշարել եմ տարիների փորձի ընթացքում: Նրանք մեր ապագան են:
-Իսկ Հայաստանում կա՞ դիմածնոտային վիրաբույժների ասոցիացիա:
-Այո, այն հիմնվել է դոցենտ Գրիգորի Խաչատրյանի նախաձեռնությամբ, ինչի համար շատ երախտապարտ ենք նրան: Կարևոր է ունենալ ասոցիացիա, որը կմիաձուլի բոլոր դիմածնոտային վիրաբույժներին`թե՛ լուծելու ընդհանուր խնդիրներ, թե՛ հավաքների ժամանակ ծանոթանալու մեկս մյուսի նվաճումներին կամ հետաքրքիր վիրահատական դեպքերին:
2016թ.–ից ընտրվել եմ դիմածնոտային և բերանի խոռոչի վիրաբուժության հայկական ասոցիացիայի նախագահ։
-Դիմածնոտային ի՞նչ հիվանդություններով են ավելի շատ դիմում։ Ձեր բաժինը տեխնիկապես զարգացա՞ծ է, չի՞ զգացվում արտերկիր դիմելու կարիքը:
-Դիմածնոտային բոլոր հիվանդություններով էլ մեզ դիմում են: Ըստ վիճակագրության, դիմածնոտային վիրաբուժության ճյուղով ամենաշատը դիմում են բորբոքային պրոցեսների հետ կապված խնդիրներով, որոնց մեջ մեծ տոկոս են կազմում հայմորիտները, վնասվածքները և ուռուցքները: Օրեցօր շատանում է կոսմետիկ վիրահատությունների (ավելի հաճախ` քթի պլաստիկայի) և դենտալ իմպլանտացիայի դիմելիությունը:
Մեր կլինիկան տեխնիկապես բավականին հագեցած է, բայց տեխնիկան այնպես արագ է զարգանում, որ երբեմն չենք կարողանում շարժվել նրան համընթաց։
-Բժշկուհի, ի՞նչ մակարդակ ունի բժշկին դիմելու կուլտուրան:
-Չհաշված էսթետիկ վիրահատությունները, ցավոք, մնացած դեպքերում դիմում են բավականին ուշացած: Պատճառը գուցե ֆինանսական է, գուցե վախն է վիրահատության նկատմամբ կամ էլ մեր բժշկական համակարգում պարտադիր պրոֆիլակտիկ բուժզննման բացակայությունը….
-Բժշկուհի, որպես վերջաբան ի՞նչ կմաղթեք մեր ընթերցողներին:
- Ցանկության եւ ձգտումի շնորհիվ մարդու մոտ ամեն ինչ կստացվի: Կարեւորը՝ առողջություն լինի: