Children categories
Դիանա Ասլանյան (0)
Բոլոր բնագավառներում հաղթանակը բոլորինն է, պարտությունը` մեկինը
Ամբողջ աշխարհում մեծ տարածում ունեցող քաղցկեղը շարունակում է խլել բազմաթիվ կյանքեր: Ամենամեծ խնդիրն այն է, որ հաճախ բժշկի դիմում են, երբ հիվանդությունն արդեն զարգացման վերջին փուլում է: Սկզբնական շրջանում քաղցկեղը կարող է ընդհանրապես չդրսևորվել: Հենց այդ պատճառով յուրաքանչյուրը կանխարգելման նպատակով պետք է պարբերաբար հետազոտվի։ Ոչ բարդ, անցավ, երկար ժամանակ չպահանջող հետազոտությունը կարող է պահպանել առողջությունը, փրկել կյանքեր։
Վ. Ա. Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնը Հայաստանում առաջատար բազմապրոֆիլային մասնագիտացված բուժհաստատություն է, որը մատուցում է ուռուցքաբանական կլինիկական ծառայությունների ողջ սպեկտրը` ներառյալ ախտորոշումը, քաղցկեղի բոլոր տեսակների համալիր բուժումը և հիվանդների հետագա հսկողությունը։
Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնի Դեղորայքային ուռուցքաբանաության բաժանմունքի բժիշկ-քիմիաթերապևտ Դիանա Ասլանյանն իր հաջողության գաղտնիքը վաղուց է հասկացել. դա սերն է իր հիվանդների հանդեպ: Կարող ես լինել լավագույն մասնագետ, սակայն եթե չի ձևավորվոմ բժիշկ-հիվանդ անչափ կարևոր փոխադարձ կապը, շատ ավելի դժվար է հաղթահարվում հիվանդությունը:
-Բժշկուհի, որո՞նք են քիմիաթերապիայի դրական և բացասական կողմերը։
-Քիմիաթերապիա անվանումն արդեն նշանակում է, որ այն բացասական կողմ միանշանակ կունենա, քանի որ դեղորայքի մեծ մասը ստեղծվում է քիմիական նյութերից։ Կողմնակի ազդեցություններ իհարկե կան, քանզի դրանք ոչ միայն ազդեցություն են ունենում ուռուցքային բջիջների վրա, այլ նաև առողջ բջիջների վրա։ Արդյունքում լինում է մազաթափություն, սրտխառնոց, թուլություն, լուծ և այլն։
-Ո՞րն է թիրախային թերապիան։
-Թիրախային թերապիան այն է, որ առկա է բջջային մակարդակում մի թիրախ, որը կանխվում է այս կամ այն դեղորայքի միջոցով։ Թիրախը հայտնաբերելու համար անհրաժեշտ է հեռացված հյուսվածքը ենթարկել հյուսվածքաբանական, այնուհետև իմունոհիստոքիմիական հետազոտության, որի ժամանակ նաև իրականացվում է մուտացիաների որոշում։ Դրանք հաճախ կիրառվում են որոշակի պաթոլոգիաների դեպքում` ինչպես թոքի, աղիքի, կրծքագեղձի, այսօր արդեն նաև կանացի օրգանների ուռուցքների դեպքում։ Հիմնականում կատարվում են բոլոր օրգան համակարգերի թիրախային մուտացիաների որոշում, և երբ հայտնաբերվում է որևէ մուտացիա, համապատասխան դեղորայքային բուժում է իրականացվում: Դրանք դժվարամատչելի դեղորայքներ են։ ՀՀ առողջապահության նախարարության կողմից հաստատված է պետպատվերի շրջանակներում միայն կրծքագեղձի մինչև III-րդ փուլի ուռուցքների դեպքում թիրախային թերապիա, Her 2 new մուտացիան +3-ի հայտնաբերման դեպքում։ Նշանակվում է Հերցեպտին դեղամիջոցը, որը հիվանդները ստանում են անվճար։
-Հասարակություն մեջ ձևավորվել է մի թյուր կարծիք, որը առանց բացահայտելու բուն ուռուցքի առաջացման պատճառները, միանգամից նշանակում են քիմիաթերապիա։
-Բացառվում է նման բան, հստակ եմ դա ասում, մեր բժշկական կենտրոնում` առավել ևս։ Մինչև մանրակրկիտ չհետազոտվի հեռացված գոյացությունը կամ բիոպտատը, ոչ ոք քիմիաթերապիայի չի դիմի: Օրինակ բերելով թոքի ուռուցքը` ասեմ, որ լինում է երկու տեսակի. ինչպես կարող է բժիշկը նշանակել քիմիաթերապիա, եթե չգիտի, թե որ տեսակի է ուռուցքը։ Կրծքագեղձում էլ լինում է երեք տեսակի։ Հնարավոր է լինի այն փուլում, որ քիմիաթերապիա չնշանակվի, նշանակվում հակահորմոնալ բուժում։ Մենք երբեք չենք սկսում բուժումը, մինչև չհասկանանք, թե ինչ ուռուցքի հետ գործ ունենք։
Հիվանդին ուռուցքի մասին ասվում է։ Կան բուժառուներ, որոնք գիտակից են մոտենում իրենց խնդրին։ Եթե հարազատներն ու բարեկամները գիտեն, որ բուժառուն իր տեսակով գերզգայուն է և չի կարող հեշտ տանել ընթացքը, խնդրում են, որ ավելի լավ է չիմանա հիվանդության մասին։ Այսօր մենք էլ ենք այլ երկրների նման ընտրում այն տարբերակը, որ եթե հիվանդը մենակ է գալիս, ստիպված ենք լինում դեմառդեմ արդեն ներկայացնել խնդրի լրջությունը։
Վերջին տարիներին քաղցկեղը երիտասարդացում է ապրել, դրա պատճառը կարող են լինել ստրեսային իրավիճակները, սննդակարգը, ապրելակերպը։ Դրանք իրենց հետքը թողնում են նաև հիվանդության ընթացքի վրա. բուժված հիվանդը ստրես տանելուց հետո հիվանդությունը կարող է նորից գլուխ բարձրացնել։ Ստրեսը թուլացնում է օրգանիզմը, և սկսում են բոլոր խնդիրները գլուխ բարձրացնել:
Ներորովայնային աէրոզոլային քիմիաթերապիան առաջին անգամ կատարել են ՌԴ-ում Ա.Ի. Հերցենի անվան գիտահետազոտական կենտրոնում, ստամոքսի ուռուցքային հիվանդությունների ժամանակ, որովայնամզի ախտահարման դեպքում։ Բուժումն իրականացվում է քիմիաթերապիայի մի քանի կուրսից հետո, հաջորդում է տվյալ թերապիան, այնուհետև շարունակվում է քիմիաթերապիան։ Սա պալիատիվ միջամտություն է, որը հնարավորություն է տալիս երկարացնել բուժառուի կյանքը։ Այսօր մեր հանրապետությունում հակաքաղցկեղային մեթոդները համալրվել են ևս մեկով: Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնում կիրառվում է ներորովայնային աէրոզոլային քիմիաթերապիայի մեթոդը:
-Շատ հաճախ բուժառուները հրաժարվում են բուժօգնությունից։ Ձեր հետագա քայլերը որո՞նք են։
- Բուժառուին մանրամասն բացատրվում է հնարավոր բացասական երևույթների մասին` հրաժարվելու դեպքում։ Երբ կոնկրետ քիմիաթերապիայից հրաժարվում է, և եթե ցուցված է բուժման ալտերնատիվ եղանակներ՝ ճառագայթային թերապիա կամ վիրահատություն, տվյալ մասնագետների հետ կատարվում է խորհրդատվություն։ Իսկ եթե հրաժարվում են բիոպսիայից, առաջարկվում է էքստիզիոն բիոպսիա, ոչ թե պունկցիոն, այլ հեռացման եղանակով, հյուսվածք ստանալով, որից շատերը չեն հրաժարվում, որքան ասեղային բիոպսիայի դեպքում է լինում։ Ներկա պահին բոլոր հետազոտություններն իրականացվում են սոնոգրաֆիայի հսկողությամբ` անգամ դժվարամատչելի մասերում: Եթե մասնագետը գտնում է, որ ինքը չի վնասի մեկ այլ օրգան բիոպսիայի ժամանակ, գնում է դրան, որի արդյունքում բավականին հեշտացել է մեր աշխատանքը: Երբ որովայնը չի հատվում, լապորասկոպիկ եղանակով կամ թեկուզ ասեղային եղանակով ստանում ենք նյութ, հիվանդներն էլ են շուտ վերականգնվում, մենք էլ մեր բուժումը կարողանում ենք շուտ սկսել։
-Ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
- Բժշկագիտության մեջ իմ առաջին ուսուցիչը եղել է իմ հայրը` դոկտոր, պրոֆեսոր Ն.Լ.Ասլանյանը, որն իմ մյուս դասախոսներից զատ, ուսանողական տարիներին շատ է օգնել ինձ հասկանալ, թե ինչ է բժշկագիտությունը, բուժառուների հետ շփվելու եղանակը և մասնագիտական շատ այլ նրբություններ։ Նեղ մասնագիտացման մեջ ինձ համար ուսուցիչ կարող եմ համարել ավագ սերնդի մեր ֆանարջյանական ողջ թիմին. այստեղ ես աշխատում եմ շուրջ 20 տարի, օրդիանտուրան այստեղ եմ անցել, բոլոր բժիշկները, ում հետ աշխատել եմ, ինձ տվել են ավելին, քան պետք է մասնագետ դառնալու համար։ Շատ բան եմ սովորել պրոֆեսոր Հ.Մ. Գալստյանից, մեր բաժանմունքի վարիչից` պրոֆեսոր Գ.Խ.Բադալյանից. բոլորից էլ շատ բաներ եմ սովորել և շարունակում եմ սովորել, քանի որ բժշկությունը իր տեղում կանգնած չէ, և ամեն օր մի նոր բան կա սովորելու։
-Ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին:
-Երիտասարդ կադրերը պրպտող են, ձգտող: Իրենց համար հիմա ավելի հեշտ է, քան մեր ուսանելու տարիներին էր. հիմա ինտերնետային դարում ամեն ինչ հասանելի է, վերապատրաստումներին կարող են առցանց հետևել, այսօր ամեն ինչ հեշտացել է, դարձել հասանելի։ Երիտասարդների մեջ կան շատ խոստումնալից կադրեր։
Իսկ ընդհանրապես ասելիքս սա է, որ բոլորը պարբերաբար հետազոտվեն, և երբ հիվանդությունը վաղ փուլերում է հայտնաբերվում, ավելի հեշտ է բուժումը: Ուռուցքները փոխվել են իրենց բնույթով, հին դեղորայքն այդքան էֆեկտիվ չէ, և կանխարգելիչ բուժման համար ցանկալի է ունենալ տարեկան մեկ կամ երկու ստուգում` թեկուզ սոնոգրաֆիա կամ ռենտգեն հետազոտություն, արյան անալիզ: Մեր հետևողական աշխատանքի շնորհիվ հիմա մարդիկ ավելի վաղ են դիմում բժշկի։
-Բժշկուհի´, որպես վերջաբան` Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
-Կմաղթեմ, որ մեր հասարակությունը լինի ավելի ներողամիտ, բարեկիրթ, բժշկին դիմելու կուլտուրան բարձր մակարդակ ունենա, բժշկի հանդեպ հարգանքն ավելի մեծանա, որովհետև բժշկի ուսերին դրված է շատ մեծ պատասխանատվություն: Ճիշտ և գրագետ ախտորոշումից է կախված բուժման ճիշտ տակտիկան։ Բոլոր բժիշկներն էլ հասարակ մահկանացուներ են, ունեն անձնական խնդիրներ ու ներաշխարհ: Էական չէ, թե բժիշկը քանի կյանք է փրկում, բայց երբ մի փոքր բացթողում է լինում, դա, ցավոք, նրա համար դառնում է ճակատագրական: Բոլոր բնագավառներում հաղթանակը բոլորինն է, պարտությունը` մեկինը: Ու նաև շատ կարևոր է հասկանալ, որ կյանքի ճանապարհը երկար և բարդ է, երբեմն էլ՝ չհուսադրող, սակայն պետք է գիտակցել, որ երբեք և ոչ մի այլ երկրում չես գնահատվի այնպես, ինչպես քո հայրենիքում։ Եվ թող երբեք չմարի ձգտումն ու հավատը, և, հավատացեք, մշտապես հաջողությունը կժպտա:
View items...
Աժմյան սերունդն ավելի հետաքրքրված է համաշխարհային բժշկությամբ
Ամբողջ աշխարհում հիվանդացության եւ մահացության ցուցանիշներով սիրտ-անոթային հիվանդություններն առաջին տեղում են: Գաղտնիք չէ, որ կանխարգելման աշխատանքների շնորհիվ հնարավոր է նվազեցնել հիվանդացության եւ մահացության ցուցանիշները։ Սիրտ-անոթային հիվանդություններն ամենատարածվածն են աշխարհում, եւ սիրտ-անոթային խնդիրներ ունեցող պացիենտների դիմելիությունը լավագույն բուժհաստատություններ բավականին բարձր է։ Մեր հանրապետությունում մահացության մեծ մասը սիրտ-անոթային հիվանդությունների պատճառով է։ Սա շատ լուրջ սոցիալական, առողջապահական խնդիր է։ Նախկինում ուշ էին դիմում բժշկի, հասարակությունը հետեւողական չէր իր առողջության հարցում։ Ըստ մասնագետների, այն անձանց մոտ, որոնք ծխում են, ապրում սթրեսային կյանքով, ֆիզիկապես ակտիվ չեն, ունեն ավելորդ քաշ, մեծանում է ռիսկը, որ կարող են ձեռք բերել հիպորտենիա, սիրտ-անոթային հիվանդություններ։ Լավագույն բուժհաստություններից մեկում՝ <<Նաիրի>> բժշկական կենտրոնում իրականացվում են բոլոր ժամանակակից մեթոդները սիրտ-անոթային համակարգի գնահատման համար:
http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է «Նաիրի» բժշկական կենտրոնի բժիշկ-սրտաբան, էխոսրտագրության մասնագետ ԵԼԵՆԱ ԱԶԻԶՅԱՆԸ, որը մասնագիտության մեջ ցուցաբերում է զարմանահրաշ վարպետություն ու մարդկայնություն, հաճելի զրուցակից է: Նրա հետ խոսեցինք ոլորտում առկա հարցերի մասին:
-Տիկին Ազիզյան, խոսենք բաժանմունքի գործառույթների մասին, ի՞նչ գործունեություն է ծավալվում ձեր բաժանմունքում, եւ ովքե՞ր կարող են դիմել Ձեզ:
-Մեր դիագնոստիկ բաժանմունքը զինված է վերջին սերնդի նորագույն տեխնիկայով: Սիրտ-անոթային համակարգի ֆունկցիոնալ ախտորոշման համար կիրառվում են հետազոտության հետեւյալ ուլտրաձայնային մեթոդները՝ էխոսրտագրություն (էխոՍԳ), անոթների ուլտրաձայնային դոպլեր (Doppler) եւ դուպլեքս (Duplex) սքանավորում եւ հետեւյալ մեթոդները` էլեկտրասրտագրություն (ԷՍԳ), hոլտեր-ԷՍԳ հետազոտություն, զարկերակային ճնշման 24-ժամյա հետազոտություն, ծանրաբեռնվածության թեստ` թրեդմիլ (Treadmill Test): Սիրտ-անոթային համակարգի ֆունկցիոնալ ախտորոշման ծառայությունը հագեցած է Schiller, Siemens եւ այլ հայտնի ընկերությունների ժամանակակից բժշկական սարքերով, որոնք ապահովում են ճշգրիտ ախտորոշում: Մեր կլինիկայում կան շատ բարձրակարգ որակավորում ստացած մասնագետներ բոլոր նեղ մասնագիտացումների մեջ: Նորարարական ՈՒՁ տեխնոլոգիան սիրտ-անոթային հիվանդությունների համալիր ախտորոշման համար ՈՒՁ հետազոտությունների սկզբունքորեն նոր մոտեցման հնարավորություն է ընձեռում: Արդյունքում բժիշկը ստանում է սրտի անատոմիական կառուցվածքի եւ դինամիկ արյան հոսքի մասին հստակ պատկերացում: Մեթոդն առանձնանում է առավելագույն արագությամբ տեղեկատվության ստացմամբ, սրտային ցիկլի կադրերի «հետեւողականության» արտեֆակտերի բացակայությամբ, ամենաբարձր որակի պատկերներ ստանալուն միտված` սրտային ցուցիչների առկայությամբ: Մեր բաժանմունք կարող են դիմել սիրտ-անոթային խնդրով ցանկացած հիվանդությամբ տառապող հիվանդներ, հաստատված կամ կասկածելի ախտորոշում ունեցող հիվանդները, անորոշ բողոքներ ունեցողները, որոնք կարող են համարվել առողջ: Կարող են լինել հիվանդներ՝ ուղղորդված ուրիշ սրտաբանների կողմից, որպեսզի ավելի հստակ պատկեր ստանան բուժման հետագա ընթացքը արդյունավետ կազմակերպելու համար: Առաջին փուլից՝ ոչ ինվազիվ հետազոտություններից սկսած՝ ավելի հստակ պատկեր ստանալու համար կատարվում է հերթական հետազոտությունը: Մեթոդները, որոնք ինվազիվ չեն, բավականին հեշտ միջոցներ են հետազոտման համար, անցկացվում են բավականին արագ եւ ոչ դժվարին, մատչելի են թե ֆինանսապես, թե ֆիզիկապես: Իհարկե, համակցված նաեւ սրտաբանի, թերապեւտ բժշկի կոնսուլտացիայի հետ, որի արդյունքում դրվում է վերջնական եզրակացություն:
-Բժշկուհի, ըստ Ձեզ, ի՞նչ են տալիս ասոցիացիաները բժիշկներին:
-Ասոցիացիաները բավականին լավ տեղեկատվական կապող օղակ են բժիշկների տեղեկացվածության համար: Դրանք հարթակ են երիտասարդ կադրերի համար, որտեղ նրանք կարող են ներկայացնել իրենց, իրենց գիտելիքների բազան՝ միաժամանակ օգտվելով համաշխարհային փորձից, իրականացնելով փորձի փոխանակություն բժիշկների հետ: Այնտեղ կարծիքներ են ձեւավորվում եւ փոխանակվում:
-Բժշկուհի, ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին:
-Դիմելիության կուլտուրան բավականին տարբերվող է մեզ մոտ, քանի որ բոլորը չեն կարող լինել միանման:, բայց բժիշկներս ըմբռնումով ենք մոտենում բոլորին, քանի որ գործ ունենք ամենաթանկ բանի՝ առողջության հետ: Իհարկե, մեծ հույսեր եւ սպասելիքներ ունենք մեր նոր նախարարությունից, եւ հուսանք, որ մի օր մեր բժշկությունը ոչնչով չի զիջի արտերկրի կլինիկաներին տարբեր ճյուղերում:
-Ընդունված ավանդույթ է, երբ երեխաներն ընտրում են իրենց ծնողների ուղին, Ձեր երեխաների դեպքում ինչպե՞ս է:
- Ընդհանրապես մեր ամբողջ պատմության մեջ բժշկությունը սերնդեսերունդ փոխանցվող մասնագիտություն է: Ասեմ, որ իմ արմատներում էլ եղել է բժիշկների դինաստիա, եւ, իհարկե, շատերն ընտրում են իրենց ծնողների ուղին: Մեծ տղաս բժիշկ է` ատամնաբույժ: Մանկուց լինելով բժշկական մթնոլորտում՝ նրա մեջ սերմանվել եւ ձեւավորվել է սեր դեպի բժշկությունը:
-Խոսենք Ձեր մասնագիտական ուղու մասին: Ի՞նչ ճանապարհ եք անցել:
- Մենք շատ վատ ժամանակաշրջան ապրեցինք, երբ ավարտեցինք. դեռ Խորհրդային Միությունն էր, անընդհատ ռեֆորմներ էին: 1989 թվականին ավարտել եմ ինտերնատուրա: Նախ ասեմ, որ ուսանելու տարիներից սկսած՝ սկսել եմ աշխատել, նախ, որպես մայրապետ, այնուհետեւ բուժքույր, հետո՝ ավագ բուժքույր, ինստիտուտն ավարտելուց հետո էլ աշխատեցի պոլիկլինիկայում որպես բժիշկ-սրտաբան եւ բժիշկ ռեւմատոլոգ: Այնուհետեւ որոշեցի ավելի կատարելագործվել բժշկության մեջ եւ մասնագիտացումս գտա ախտորոշիչ հետազոտության մեթոդների մեջ: Քանի որ ես սովորել եմ նաեւ գեղարվեստի դպրոցում, գեղարվեստական պատկերներն ավելի շատ գտա ուլտրաձայնագրության մեջ ու ընտրեցի ֆունկցիոնալ մեթոդները սրտաբանության մեջ մասնագիտությունը, ոլորտ, որն ինձ համար բավականին հետաքրքիր, կլանող էր: Իհարկե բժշկությունն օրեցօր զարգացում է ապրում, եւ տարիների ընթացքում՝ նաեւ ուլտրաձայնային հետազոտման մեթոդները: Ընդ որում, այդ ոլորտի նկատմամբ հետաքրքրությունը չի կորչում, եւ մեզ դիմողների թիվը բավականին մեծ է: Բնականաբար, երկար տարիների փորձը շատ է օգնում: Տարիների ընթացքում ցանկացա ավելի կատարելագործվել, եւ ինձ ավելի հետաքրքրում էին բարդ դեպքերը, պաթոլոգիաները, որոնք հանդիպում են վերակենդանացման բաժանմունքում, որտեղ տարիներ շարունակ աշխատելով՝ականատես եղա շատ բարդ դեպքերի եւ ձեռք բերեցի անգնահատելի մասնագիտական փորձ:
-Ի՞նչ կասեք երիտասարդ կադրերի մասին:
-Այժմյան սերունդն ավելի հետաքրքրված է համաշխարհային բժշկությամբ, օգտվում է անգլալեզու գրականությունից եւ ինտերնետ պորտալից՝ ընդօրինակելով նրանց հետազոտման եւ բուժման մեթոդները: Այդպես աշխատելը, իհարկե, դրական է նրանով, որ հասնում են բավականին բարձր արդյունքների, բայց արդյունքում, ավաղ, կորչում են նրանց անհատականությունը, անհատական մոտեցումները, մտածելակերպը: Ամեն դեպքում մեր երիտասարդները շատ զարգացած են, նպատակասլաց, պրպտող, ձգտող, միաժամանակ մեծ հետաքրքրություն ունեն համաշխարհային բժշկության նորարար մոտեցումների նկատմամբ ու նաեւ մասնակցում են տարատեսակ կոնֆերանսների: Լուրջ եւ նպատակալաց մեր ապագա բժիշկները միշտ որոնումների մեջ են, քաղելու են լավը, որակյալը, անհրաժեշտը, պահպանելու են միջին եւ բարձր մակարդակը, բայց, ավաղ, անցյալում է մնալու այն որակը, որն ապահովում էին մեծագույն եւ բացառիկ ակադեմիկոսները, պրոֆեսորները, որոնց անունները լսելիս անգամ մեծ բավականություն էինք ստանում: Շատ ուրախալի է, որ այժմյան նախարարությունը բարձրաձայնում է տարբեր հարցեր, բայց պետք է աշխատանքներ տարվեն թե բուժաշխատողների, թե հասարակության պաշտպանվածության համար:
- Ձեր մաղթանքը հայ հասարակությանը:
- Շատ եմ ցանկանում, որ մեր երիտասարդները, որոնք բավականին գիտակ են, իրենց գիտելիքներն օգտագործեն հասարակության կյանքի բարելավման համար, ճիշտ կուլտուրա ձեւավորվի ամեն ոլորտում, էթիկայի մեջ, եւ մարդկանց մեջ չարությունը մի քիչ պակասի:
Կինը չի կարող կատարյալ երջանիկ լինել առանց իր սիրած աշխատանքի
Տեսողության հետ կապված խնդիրներ ունեցող մարդկանց թիվն անընդհատ ավելանում է, բայց դրան զուգահեռ տարեցտարի կատարելագործվում են այդ խնդիրների բուժման մեթոդները:
Հայկական ակնաբուժությունը տիրապետո՟ւմ է ժամանակակից բուժման արդիական մեթոդներին, արդյունավետ բուժօգնություն տրամադրելու համար ունի՟ համապատասխան մասնագիտական ու նյութատեխնիկական ներուժ: Հայկական ակնաբուժության խնդիրների ու զարգացման միտումների մասին http://bestgroup.am/ կայքի զրույցը ծավալվեց Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնի կոնտակտային կորեկցիայի կաբինետի ակնաբույժ ՆԱՐԻՆԵ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆԻ հետ, որը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, լավ կազմակերպված աշխատանքի շնորհիվ կատարում է հիվանդների ճշգրիտ ախտորոշում եւ հետագա բուժում` նրանց վերադարձնելով կյանքի առավելագույն պարգեւներից մեկը` աչքի լույսը:
-Բժշկուհի´, ի՟նչ ծառայություններ են մատուցվում ձեր բաժանմունքում:
-Ես Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնում աշխատում եմ շուրջ 2 տարի, եւ մեր բաժանմունքում իրականացվում են կոնտակտային ոսպնյակների հետ կապված աշխատանքներ: Ունենք կերատոկոնուս հիվանդությամբ տառապող բավականին շատ հիվանդներ, որոնք կարդում են ընդամենը 2-3 տող. նրանց տեսողության որակը շատ վատն է, բայց չեն կարող ակնոց կրել: Կատարվում է վիրահատական միջամտություն, որից հետո` 3-6 ամսվա ընթացքում, նշանակվում են կոնտակտային ոսպնյակներ հատուկ աստիգմատիզմի համար, եւ այդպիսով վերադարձնում ենք հիվանդներին աչքի լույսը, նրանց կյանքին նոր որակ ենք հաղորդում:
-Խոսենք Ձեր մասնագիտական ուղու մասին, ի՟նչ ճանապարհ եք անցել մինչ օրս:
-Սովորել եւ 2010թ.-ին ավարտել եմ Տաշքենդի բժշկական համալսարանը, այնուհետեւ`ակնաբուժության օրդինատուրան, որից հետո տեղափոխվել եմ հայրենիք, քանի որ, թող անհամեստ չհնչի, ես հայրենասեր մարդ եմ եւ մշտապես ցանկացել եմ ապրել իմ հայրենիքում: Եվ ուսումս էլ ցանկանում էի ստանալ իմ երկրում, բայց ինչ-ինչ հանգամանքներ խանգարեցին: Մի քանի ամիս աշխատել եմ ակնաբուժական կլինիկայում, իսկ 2017թ.-ից մինչ օրս աշխատում եմ Ս.Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնում որպես ոսպնյակների բժիշկ-մասնագետ: Չեք պատկերացնի, թե ինչ լիարժեք ու կատարյալ բավարարվածության զգացում եմ ունենում ամեն անգամ, երբ ինձ մոտ գալիս են երեխաներ տարբեր խնդիրներով, օրինակ, +10, -20 աչքի տեսողությամբ, եւ ես կարողանում եմ օգնել նրանց: Ուզում եմ հպարտությամբ ասել, որ ինձ երջանիկ կին եմ համարում եւ մինչ օրս, փառք Աստծո, չեմ փոշմանել մասնագիտության ընտրության հարցում. շատ եմ սիրում իմ մասնագիտությունը եւ ապրում եմ դրանով: Պրակտիկա եմ անցել լազերային ակնաբուժության բաժանմունքում` բաժանմունքի ղեկավար Ելենա Մալայանի մոտ, եւ նա ինձ հարուստ գիտելիքների բազա ու մասնագիտական փորձ է փոխանցել, որպեսզի կարողանամ ինձ դրսեւորել տարբեր իրավիճակներում ճշգրիտ եւ արագ որոշում կայացնելու հարցում: Ես հիշում եմ նույնիսկ իմ առաջին պացիենտին, որն ապրում է Վրաստանում եւ բուժզննում անցնելու նպատակով 3-4 ամիսը մեկ գալիս է մեզ մոտ հերթական ստուգման, քանի որ, կանխարգելիչ նկատառումներից ելնելով, ոսպնյակների կրման դեպքում պետք է նման բուժզննում անցնի:
-Բժշկուհի´, հասցնո՟ւմ եք աշխատանքը համատեղել վերապատրաստումների հետ:
-Այո, միանշանակ. պետք է միշտ համընթաց քայլել նորարարությունների հետ: Ասեմ, որ իմ մագիստրոսի թեզը եղել է «Կարճատեսության բարձր աստիճանի կորեկցիայի արդյունավետության գնահատականը լենսէկտոմիայի միջոցով, արհեստական ոսպնյակի ինպլանտացիա» թեմայի շուրջ: 2013 թ. «Երիտասարդ գիտնականների օրերի» շրջանակում կարդացի դասախոսություն «Կարճատեսության կանխարգելման արդյունավետության գնահատականը» թեմայով: Ընդհանրապես մասնակցել եմ բազմաթիվ գիտաժողովների տարբեր երկրներում, հանդես եկել զեկույցներով, բոլորովին վերջերս էլ` այս տարվա հուլիսի 22-23-ը, մասնակցեցի Երեւանի հայկական ակնաբուժության նախագծի եւ Լոս Անջելեսի մանկական հիվանդանոցի 17-րդ միջազգային համաժողովին, որը նվիրված էր ակնաբուժությանը, նեոնատոլոգիային, ներզատաբանությանը եւ հանդես եկա «Թորիկ կոնտակտային ոսպնյակների գործածման արդյունավետության գնահատականը կերատոկոնուսով հիվանդների մոտ քրոսս- լինքինգ իրականացնելուց հետո» զեկույցով: Համաժողովում ներառվել էին ոլորտներում նոր հետազոտությունների եւ լավագույն փորձի ներկայացում եւ թեմատիկ քննարկումներ: Բացի ակնաբույժներից, նեոնատոլոգներից, ներզատաբաններից եւ խնամքի մասնագետներից, այս համաժողովը հետաքրքրական էր նաեւ առողջապահական համակարգի պատասխանատուների եւ քաղաքականություն մշակողների համար:
- Ի՞նչ գործառույթներ ունի կլինիկան:
- Մեր կենտրոնն ունի բոլոր անհրաժեշտ սարքավորումները որակյալ բուժօգնություն ցուցաբերելու համար: Բոլոր բաժանմունքները համալրված են վերջին սերնդի սարքավորումներով, օրինակ, լազերային բաժանմունքը վերջին սերնդի այնպիսի սարքավորումով է հագեցած, որը ոչ միայն Հայաստանում, այլեւ ամբողջ աշխարհում առաջիններից մեկն է: Ունենք նաեւ բանկ թորիկ եւ սովորական ոսպնյակների համար: Մեզ դիմող պացիենտներին մենք զուտ դեղատոմս չենք գրում, այլ անպայման փորձարկում ենք կատարում, քանի որ պետք է հիվանդին սովորեցնել ոսպնյակ կրելու ձեւը, հիգիենա պահպանելը եւ հորդորել, որ 3-4 ամիսը մեկ անպայման անցնի հերթական բուժզննությունը: Թյուր կարծիք կա մեր հասարակության մեջ, որ կոնտակտային ոսպնյակները վտանգավոր են, ինչը իրականությանը չի համապատասխանում: Իսկ ընդհանրապես անվտանգության 50 տոկոսը կախված է պացիենտից, թե նա ինչ հիգիենա կպահպանի, իսկ 50 տոկոսը` բժշկից, որը պետք է բուժզննություն կատարի, վարի ճիշտ բուժօգնությունը, ճիշտ նշանակում կատարի: Իհարկե, մենք չենք կարող հետեւել հիվանդների առօրյային, բայց նրանք պետք է գիտակցեն, որ հանուն իրենց աչքի լույսի պետք է ճիշտ կատարեն մեր ցուցումները, եւ մեր համատեղ աշխատանքի շնորհիվ կստանանք բավականին լավ արդյունքներ:
-Ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին:
-Կասեմ, որ կուլտուրան կախված է նաեւ բժշկից. պացիենտին պետք է վերաբերվել տան անդամի պես, ու, եթե մեզ դիմողները տեսնում են նման լավ վերաբերմունք, նրանց 99, նույնիսկ 100 տոկոսը իրեն լավ է դրսեւորում: Բայց ցավով պիտի նշեմ նաեւ, որ Հայաստանում բժշկի կատարած աշխատանքի մեծությունը շատ քիչ է գնահատվում, եւ ես կարծում եմ` բժիշկներս պետք է ամեն ինչ անենք, որ այդ մակարդակը բարձրանա եւ մարդկային վերաբերմունքը մշտապես մղվի առաջին պլան:
-Իսկ Ձեզ համարո՞ւմ եք երջանիկ կին:
-Կինը չի կարող կատարյալ երջանիկ լինել առանց իր սիրած աշխատանքի: Լիարժեք ես, եթե կա ընտանիք, երեխա, բայց կինը նաեւ իրեն պետք է դրսեւորի իր սիրած աշխատանքի մեջ: Ես սիրով գնում եմ աշխատանքի, սիրով կատարում իմ աշխատանքը, եւ, հավատացեք, դրանից առավել երջանկություն ինձ համար գոյություն չունի: Ու ես բոլորին խորհուրդ կտամ ընտրել այնպիսի մասնագիտություն, որ իրենց հոգուն համահունչ լինի: Իրականում հենց այնպես չի ասվում, որ աչքերը հոգու հայելին են. երբ իրականացնում ենք բուժզննում, աչքերի օգնությամբ կարող ենք պատկերացում կազմել օրգանիզմում առկա խնդիրների, օրգանների վիճակի մասին: Բոլորին խորհուրդ կտամ շատ հետեւողական լինել իրենց աչքերի առողջության հարցում, կանխարգելիչ նպատակներով գոնե տարին մեկ անգամ անցնել բուժզննում, քանի որ, ինչքան վաղ հայտնաբերվի խնդիրը, այնքան ավելի հեշտ կլինի հետագայում բուժօգնություն ցուցաբերելը:
Առողջ չքավորը երջանիկ է հիվանդ թագավորից
Էնդոկրինոլոգիական հիվանդությունները քրոնիկական հիվանդություններ են, որոնք ազդում են կյանքի որակի վրա եւ կարիք ունեն մշտական հսկողության: Էնդոկրինոլոգիան (ներզատաբանություն) բժշկության այն ճյուղն է, որն ուսումնասիրում է ներզատիչ գեղձերի ֆիզիոլոգիական ու ախտաբանական վիճակները, հորմոնալ տեղաշարժերը, դրանց պատճառով առաջացած հիվանդություններն ու բուժումը: Հորմոնների ավելորդ կամ սակավ քանակները, ինչպես նաեւ նրանց հանդեպ օրգանիզմի զգայնության փոփոխություններն առաջ են բերում ծանր հիվանդություններ: Որոշ հիվանդություններ պահանջում են ապրելակերպի փոփոխություններ եւ բժշկական հսկողություն` սննդակարգի, ֆիզիկական ծանրաբեռնման եւ դեղորայքային առումով: http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է <<Էլիտ-Մեդ>> եւ <<Աղաբեկյան>> բժշկական կենտրոնների էնդոկրինոլոգ ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՂԱԲԱԲՅԱՆԸ` երիտասարդ կին, որը, գործը պատվով կատարելուց եւ մարդկանց երախտիքի խոսքերին արժանանալուց զատ, երջանիկ ու սիրված կին է ընտանիքում, իսկ առօրյայում արժեւորում է մարդկանց օգնելու պատվավոր գործը:
-Տիկի´ն Աղաբաբյան, ընտրել եք շատ ռիսկային եւ պատասխանատու աշխատանք, ինչպե՟ս որոշեցիք գնալ այդ քայլին:
-Անկեղծ լինելով կասեմ, որ մանկուց երազում էի երաժիշտ դառնալու մասին, շատ լավ դաշնամուր էի նվագում, բայց տատիկիս երազանքն ինձ սպիտակ խալաթով տեսնելն էր, եւ միշտ հորդորում, համոզում էր, որ ընտրեմ հենց բժշկի մասնագիտությունը: Երբ սովորում էի ավարտական դասարանում, տատիկս մահացավ, եւ ուղեղումս դաջվեց, որ բժիշկները պարզապես չկարողացան փրկել նրա կյանքը: Եվ այդ պահից սկսած` որոշեցի դառնալ բժիշկ ու երբեք չեմ փոշմանել իմ մասնագիտության ընտրության հարցում, որովհետեւ այն շատ սիրում եմ: Հավատացեք, որ շատ կարեւոր է, երբ մարդն ունակ է ընկալել, հասկանալ ուրիշների ցավը եւ փորձել օգնել նրանց: Նման մարդկային արժեքները Աստծո պարգեւ են եւ ամենքին չեն տրվում: Իսկ երբ սիրում ես քո մասնագիտությունը, այն արդեն քեզ համար դառնում է հաճելի եւ լիարժեքության զգացում պարգեւող աշխատանք: Իրենց գործին նվիրված, հասարակության շրջանում մեծ հարգանք ու հեղինակություն վայելող բժիշկները մեզանում շատ են, հավատացեք: Մեր աշխատանքի գնահատականը առաջին հերթին տալիս են հիվանդները, եւ եթե սրան ավելանում է նաեւ հանրության գնահատականը, ապա բժիշկը մեծ պատվի է արժանանում: Բնականաբար, ոչ բոլոր պացիենտներին կարող ենք լիարժեք գոհացնել, բայց բոլոր դեպքերում մենք՝ բժիշկներս, ջանք ու եռանդ չենք խնայում դրան հասնելու համար:
- Բժշկի մասնագիտությունը կոչո՟ւմ է, թե առաքելություն:
- Կարծում եմ՝ առաքելություն է: Ազնվություն, հիվանդի ցավը հասկանալու ունակություն, այդ ցավը վերացնելու համար ինքդ քեզանից ինչ-որ բան խլելու, ժամանակդ տրամադրելու պատրաստակամություն. ահա բժշկին հատուկ ամենակարեւոր հատկանիշները: Ի վերջո, մարդուն առողջություն ու ժպիտ պարգեւելը ամենամեծ առաքելությունն է:
- Ձեր արմատներում կա՟ն բժիշկներ:
- Այո´: Մորեղբայրներս եւ հորաքույրս բժիշկներ են: Առհասարակ, ես շատ շնորհակալ եմ Աստծուն եւ այն ընտանիքի համար, որտեղ ծնվել եմ (մասնավորապես ծնողներիս), եւ այն ընտանիքի համար, որը ստեղծել եմ հետագայում ինքս, որովհետեւ, եթե ամուր թիկունք չունենաս, չես կարող լիարժեք տրվել քո գործին, դառնալ նվիրյալ եւ օգնել մարդկանց այնքանով, որքանով կարող ես: Հավատացե´ք, մեր աշխատանքային ժամը չի սկսվում առավոտյան 9-ից եւ ավարտվում երեկոյան 18 -ին: Բժիշկը աշխատում է շատ ծանրաբեռնված ռեժիմով եւ փորձում միշտ հասանելի լինել յուրաքանչյուր հիվանդի համար:
-Բժշկուհի´, ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
- Յուրաքանչյուր մարդ, ում հանդիպել եմ իմ կյանքի ճանապարհին, իր դերն է խաղացել: Սովորել կարելի է բնությունից, գրքերից, երեխաներից, ընկերներից եւ ոչ միայն: Նախեւառաջ հասկանում եմ, որ կյանքում պատահական մարդիկ չեն լինում. յուրաքանչյուրը մեզ հանդիպում է ինչ-որ բան սովորեցնելու նպատակով: Ես վստահ եմ, որ մենք բոլորս ունենք մեր խնամակալ հրեշտակները Երկրի վրա, դրանք կարող են լինել մեր հարազատները, հավատարիմ ընկերները, եւ, ինչու ոչ, բժիշկը: Մասնագիտական առումով կասեմ հետեւյալը. 1995 թվականին ավարտել եմ Երեւանի Մխիթար Հերացու անվան բժշկական համալսարանը, 1995-1997թթ.-ին <<Էրեբունի>> բժշկական կենտրոնում անցել եմ կլինիկական օրդինատուրա <<էնդոկրինոլոգիա>> մասնագիտացումով, որտեղ շարունակել եմ աշխատել մինչեւ 2002թ.: 2003-2015թթ. տեղափոխվել եմ <<Նաիրի>> բժշկական կենտրոն որպես էնդոկրինոլոգ եւ ընդունարանի բաժանմունքի վարիչ: Իսկ 2015թ.-ից մինչ օրս շարունակում եմ աշխատել <<Էլիտ-Մեդ>> եւ <<Աղաբեկյան>> բժշկական կենտրոններում: Այս տարիների ընթացքում անցել եմ բազմաթիվ վերապատրաստումներ ՀՀ-ում եւ արտերկրում:
-Խոսենք շաքարային դիաբետի տեսակների մասին:
-Շաքարային դիաբետը քրոնիկական հիվանդություն է, որն առաջանում է ինսուլինի հարաբերական կամ բացարձակ անբավարարության դեպքում: Առաջացման նպաստող գործոններից են սխալ ապրելակերպը, գենետիկական հակվածությունը, սթրեսը, ճարպակալումը եւ այլն: Շաքարային դիաբետը պահանջում է մշտական հսկողություն եւ լավ գլիկեմիկ ինդեքս (շաքարի նորմալ մակարդակ օրվա ընթացքում, անոթի եւ կուշտ վիճակում): Այս հիվանդությունը հարաճուն հիվանդություն է, որն առաջացնում է բոլոր օրգան-համակարգերի ախտահարում` կենտրոնական եւ ծայրամասային նյարդային համակարգի, սիրտ-անոթային, շնչական, ստամոքս-աղիքային, ոսկրային, միզասեռական… Նրա հիմնական տեսակներն են՝ տիպ 1-ը, տիպ 2-ը եւ հղիների մոտ հանդիպող դիաբետը (հեստացիոն): Իհարկե, կան նաեւ դիաբետի այլ տեսակներ, որոնց մասին կխոսենք հաջորդ անգամ:
Տիպ 1-ը այն տեսակն է, որի դեպքում ենթաստամոքսային գեղձը առհասաարակ չի սինթեզում ինսուլին: Հիմնականում հանդիպում է մանկահասակ երեխաների եւ դեռահասների մոտ: Իսկ 2-րդ տիպը ամբողջ աշխարհում կազմում է դիաբետիկների ողջ քանակի 90 տոկոսը: Այս դեպքում առկա է ինսուլինի հարաբերական անբավարարություն, այսինքն` ինսուլինը քանակությամբ կարող է լինել բավարար քանակի կամ ավել, բայց որակապես լինի թերի եւ չկարողանա ապահովել օրգանիզմի նորմալ գործունեությունը: Այս հիվանդությունը կարող է նկատվել նաեւ դեռահասների շրջանում: Հեստացիոն դիաբետը հղիության ընթացքում առաջացած դիաբետն է, որը սկսվում է հղիության հետ եւ ավարտվում ծննդաբերությունից հետո, կազմում է դիաբետ հիվանդության մոտ 5 տոկոսը: Ժամանակին հայտնաբերման դեպքում այն չի կարող վնասել պտղին եւ, մեծամասամբ, հղիության ավարտից հետո մայրը համարվում է առողջ: Ըստ վիճակագրական տվյալների, 5-10 տարի հետո այդ կանանց մոտավորապես կեսի մոտ կարող է զարգանալ դիաբետի 2-րդ տիպը: Շաքարային դիաբետի բուժման մեթոդներից են՝ դիետոթերապիա, հակադիաբետիկ դեղահաբեր, ինսուլինոթերապիա:
Շաքարային դիաբետը առհասարակ համարվում է ապրելակերպ, եւ այսօր գիտությունն այնքան է զարգացել, որ կան ե´ւ պոմպեր, ե´ւ մարդու ինսուլին, ե´ւ երկարատև ազդեցության դեղամիջոցներ, որոնք հեշտացնում են դիաբետի վարումը եւ վերահսկումը:
Հավատացեք, որ դիաբետի բուժման գործում շատ կարեւոր է պացիենտի գրագիտությունը: Նա պետք է հետեւի իր սննդակարգին եւ փոխի իր ապրելաոճը: Այսօր գործում են հատուկ դիաբետի դպրոցներ, որոնք այդ ուղղությամբ աշխատանքներ են տանում եւ պացիենտի, եւ նրա հարազատների հետ: Իհարկե ուզում եմ նշել, որ գրագիտությունը չի նշանակում ինքնաբուժում իրականացնել` օգնության դիմելով մտերիմ, բարեկամ, հարեւաններին, ինտերնետ կայքերին: Դա նշանակում է, որ պացիենտը պետք է բժշկի հսկողությամբ ինքն իրեն կարողանա վերահսկել: Ըստ վիճակագրական տվյալների, 2017թ. դրությամբ աշխարհում կա 427 միլիոն դիաբետ ունեցող մարդ, բայց արդեն 2045թ.-ից նրանց թիվը կարող է անցնել 600 միլիոնի սահմանը: Դիաբետի միջազգային ֆեդերացիան 2017թ. մեզ տվեց մի հաղորդագրություն, ըստ որի, ամեն երկրորդ մեծահասակը չախտորոշված դիաբետիկ է, եւ իրականում 200 միլիոն մարդ դեռ տեղյակ չէ, որ տառապում է այդ հիվանդությամբ: Այդ իսկ պատճառով սքրինինգային ծրագրերը բավականին կարեւոր են հիվանդության վաղ հայտնաբերման համար, իսկ որքան այն վաղ հայտնաբերվի, այնքան բուժման ընթացքը ավելի արդյունավետ կլինի:
-Բժշկուհի´, ի՞նչ կասեք դիմելիության կուլտուրայի մասին:
-Այսօր մարդիկ սկսել են ավելի ուշադիր լինել իրենց առողջության նկատմամբ: Իհարկե դա շատ է օգնում հիվանդությունների վաղ հայտնաբերման գործում: Ուզում եմ նշել, որ վաղ հայտնաբերմանը բավականին նպաստել են նաեւ բժշկական ապահովագրությունն ու սոցիալական փաթեթները: Պետք է նաեւ հաշվի առնել, որ սոցիալապես ծանր վիճակում գտնվող մարդկանց զանգվածը մեծ է, եւ դա բավականին դժվարեցնում է նաեւ բժշկի աշխատանքը:
-Բժշկուհի´, խոսենք նաեւ վահանաձեւ գեղձի մասին:
- Վահանաձեւ գեղձը մեր օրգանիզմի ամենակարեւոր գեղձերից մեկն է: Տեղակայումը՝ պարանոցի առաջային պատին՝ շնչափողից առաջ, նման է թիթեռի:
Վահանաձեւ գեղձը մեր օրգանիզմին անհրաժեշտ յոդի պաշարն է հավաքում եւ նրանից սինթեզում հորմոններ: Հիմնական հորմոններն են թիրոքսինը (T4), տրիյոդթիրոնինը (T3), կալցիտոնինը:
Այս հորմոններն անհրաժեշտ են մարդուն բեղմնավորման օրվանից սկսած մինչեւ կյանքի վերջին օրը: Վահանագեղձի հորմոնները պատասխանատու են երեխայի աճի, մտավոր եւ ֆիզիկական զարգացման, ինչպես նաեւ ձվազատման, լիբիդոյի, կալցիումի փոխանակության համար: Շատ կարեւորում եմ հղիների վահանաձեւ գեղձի հետազոտումը, քանի որ խնդիրների առկայությունը կարող է բացասաբար անդրադառնալ թե´ հղիի, թե´ պտղի առողջության վրա: Այս դեպքում շատ կարեւոր է էնդոկրինոլոգի եւ գինեկոլոգի համատեղ աշխատանքը:
Հայաստանում բավականին մեծ տարածում ունեն ՎԳ հիվանդությունները: Տեսակները շատ են՝ աուտոիմուն թիրեոիդիտ, հիպոթիրեոզ, թիրեոտոքսիկոզ, սուր եւ ենթասուր թիրեոիդիտներ…Վերջին տարիներին նկատվում է ՎԳ ուռուցքների զգալի աճ: Էնդոկրին համակարգը համարում եմ օրգանիզմում կարեւորագույններից մեկը: Հաճախ էնդոկրին հիվանդությունները քողարկված են լինում, եւ պացիենտն իր գանգատներով դիմում է մեկ այլ մասնագետի՝ ուռուցքաբանի, գինեկոլոգի, սրտաբանի, սեքսոպաթոլոգի, նյարդաբանի, ատամնաբույժի… Այդ իսկ պատճառով միայն թիմային աշխատանքի շնորհիվ մենք կարող ենք հասնել լավագույն արդյունքի:
-Ընդունված ավանդույթ է, որ երեխաները ընտրում են իրենց ծնողների ուղին, Ձեր երեխաների դեպքում ինչպե՞ս է:
-Տղաս մասնագիտությամբ տնտեսագետ է, եւ ես երբեք նրան չեմ ուղղորդել, դա իր որոշումն է եղել: Իսկ աղջիկս դեռ փոքր է, որպեսզի որոշում կայացնի մասնագիտության ընտրության հարցում: Կարծում եմ՝ բժշկությունն այն բնագավառը չէ, որտեղ կարող ես առանց սիրելու աշխատել, դա մի մասնագիտություն է, որը ծանր է թե´ հոգեպես եւ թե´ ֆիզիկապես. չէ որ մենք ամեն օր գործ ունենք մարդկային կյանքի հետ:
-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
- Բարեկեցիկ եւ առողջ հասարակությունը ապահով երկրի երաշխիքն է: Բոլորիս ցանկանում եմ առողջություն, սեր, բարեկեցություն եւ անամպ երկինք: Իսկ որպես վերջաբան թույլ տվեք ավարտեմ Շոպենհաուերի խոսքերով.<<Առողջությունն այն աստիճան է հավասարակշռում կյանքի մնացած բարիքներին, որ, իրականում, առողջ չքավորը երջանիկ է հիվանդ թագավորից>>:
Երբ կարողանում ես մարդկանց օգնել, ինքդ քեզնից գոհ ես լինում
Լյարդի էլաստոգրաֆիան կամ, այլ կերպ ասած, լյարդի վիրտուալ բիոպսիան ախտորոշիչ բժշկության վերջին նվաճումներից է: Այն թույլ է տալիս օբյեկտիվորեն գնահատել լյարդի վիճակը, հայտնաբերել լյարդի ֆիբրոզը եւ որոշել դրա աստիճանը: Ինչպես հայտնի է, արտահայտված լյարդի ֆիբրոզը հանգեցնում է լյարդի ցիռոզի: Հետեւաբար, լյարդի ֆիբրոզ փոփոխությունների ժամանակին հայտնաբերումը եւ արտահայտվածության աստիճանի որոշումը հնարավորություն են տալիս բուժող բժշկին իրականացնել համարժեք բուժում՝ կանխարգելելով լյարդի այնպիսի սարսափելի հիվանդությունը, ինչպիսին ցիռոզն է: Լյարդի ուլտրաձայնային եւ էլաստոգրաֆիկ հետազոտությունների համադրումը ցույց է տալիս, որ ոչ հազվադեպ «ճարպային հեպատոզ» ուլտրաձայնային ախտորոշման դեպքում էլաստոգրաֆիան հայտնաբերում է լյարդի ֆիբրոզ փոփոխությունները: Դա դիտվում է ճարպակալումով, ալկոհոլի չարաշահումով հիվանդների մոտ, լյարդի հյուսվածքի վրա տոքսիկ ազդեցությունների ժամանակ եւ այլն: Էլաստոգրաֆիան անփոխարինելի է համարվում վիրուսային հեպատիտ C եւ B հիվանդների մոտ լյարդի ֆիբրոզի աստիճանը որոշելու, ինչպես նաեւ՝ բուժման արդյունավետությունն ապահովելու առումով: Մեծ նշանակություն է տրվում նաեւ լյարդի բարորակ եւ չարորակ ուռուցքների տարբերակիչ ախտորոշման խնդրում: Էլաստոգրաֆիան կիրառվում է նաեւ փայծաղի հիվանդությունների ախտորոշման համար:
ՙՍլավմեդ» բժշկական կենտրոնում իրականացվում է լյարդի էլաստոմետրիա կամ ֆիբրոսկան՝ նորագույն սերնդի սարքավորման կիրառմամբ, որը թույլ է տալիս հայտնաբերել լյարդային հյուսվածքի նույնիսկ աննշան փոփոխությունները վաղ շրջանում, որոնք դեռեւս հնարավոր չէ հայտնաբերել այլ ախտորոշիչ եղանակներով: Իր ինֆորմատիվությամբ այն չի զիջում լյարդի բիոպսիային, ոչ ինվազիվ է, անցավ եւ չի առաջացնում բարդություններ:
http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է կենտրոնի բժիշկ-ճառագայթաբան ԼՈՒՍԻՆԵ ԹԱՆԱՆՅԱՆՆ է` բավականին հաճելի կին եւ զրուցակից, իր գործի մեծ գիտակ, մարդ, որի սկզբունքը կյանքում ազնիվ լինելն է։ Վաստակաշատ բժշկուհու կարծիքով` իր մասնագիտության տեր մարդիկ համարդկային սիրո կրողներն են:
-Տիկի՛ն Թանանյան, ի՞նչ գործառույթներ են իրականացվում ձեր բաժանմունքում, որքանո՞վ է հագեցած նրա նյութատեխնիկական բազան:
- «Սլավմեդ» բժշկական կենտրոնում ուլտրաձայնային հետազոտության նպատակով կիրառվող սարքավորումը դասվում է ժամանակակից բժշկության վերջին ձեռքբերումների շարքին, քանի որ հագեցած է 3D/4D ուլտրաձայնային համակարգով, որը նոր սերնդի վիզուալիզացիայի լավագույն տեխնոլոգիաներից է: Հատուկ օպցիոն համակարգն ապահովում է հյուսվածքների պատկերի հստակություն եւ պարզություն: Սարքը հագեցած է նոր Fly Thru եւ Inversia հատուկ օպցիոն համակարգով, ինչը կարելի է համեմատել վիրտուալ էնդոսկոպիայի հետ, քանի որ այն հնարավորություն է տալիս բժշկին տեսնել ինչպես խոռոչավոր օրգանների, ծորանների, անոթների լուսանցքումները, այնպես էլ` նույն օրգանների վիզուալիզացիան դրսի մակերեսից՝ հաղորդելով լրացուցիչ տեղեկություն ուռուցքների եւ ծավալային գոյացությունների վերաբերյալ: Ուլտրաձայնային հետազոտությունը (ՈՒՁՀ) տալիս է օրգանների եւ համակարգերի կառուցվածքի ինչպես մորֆոլոգիական, այնպես էլ` ֆունկցիոնալ բնութագիրը՝ տրամադրելով որակական եւ քանակական տվյալներ: Սարքը հնարավորություն է տալիս հայտնաբերել բավականին փոքր գոյացությունները, ճշգրիտ ուսումնասիրել դրանց ներքին կառուցվածքը, ստանալ աննշան գոյացությունների եւ շրջակա հյուսվածքների վերաբերյալ առավել հստակ պատկերներ ու նկարագիր՝ բարձրացնելով ախտորոշման եւ տարբերակիչ ախտորոշման արդյունավետությունը:: Հետազոտության` անցավ եւ բացարձակապես անվտանգ լինելը թույլ է տալիս կատարել այն առանց հետազոտության ժամանակի եւ քանակի սահմանափակման, լիարժեք վերահսկել հիվանդության ընթացքն ու զարգացումը:
Ուլտրաձայնային հետազոտության միջոցով հնարավոր է հայտնաբերել ինչպես միզապարկի եւ միզածորանների լուսանցքում գտնվող քարերը, այնպես էլ` միզածորանի իջեցումներն ու միզապարկի ուռուցքները: Ուլտրաձայնային հետազոտությունն ամորձիների, ամորձապարկի եւ շագանակագեղձի հիվանդությունների վարիկոցելեի ժամանակ հնարավորություն է տալիս ախտորոշել սերմնալարի երակների լայնացումը, ինչպես նաեւ որոշել արյունահոսքի խանգարման աստիճանն ամորձու ոլորման ժամանակ: Ամորձու ուռուցքի ախտորոշման համար ուլտրաձայնային հետազոտությունն անփոխարինելի մեթոդ է, որի օգնությամբ հնարավոր է արձանագրել արյան շրջանառության առկայության հանգամանքը ամորձապարկի վնասվածքների դեպքում: Շագանակագեղձի հիվանդությունն ախտորոշելու համար կատարվող ՈՒՁՀ-ն թույլ է տալիս հայտնաբերել ախտահարման օջախը, որոշել շագանակագեղձի չափերը, ինչը փոխանցում է կարեւորագույն տեղեկատվություն շագանակագեղձի բարորակ հիպերպլազիայի (ադենոմա) եւ քաղցկեղի վաղ հայտնաբերման վերաբերյալ: ՈՒՁՀ միջոցով կարելի է հայտնաբերել առնանդամի արյունահոսքի խանգարումը, որոշել արյունամատակարարման աստիճանը:
Իսկ վահանաձեւ գեղձի էլաստոգրաֆիայի հիմնական խնդիրը տարբերակիչ ախտորոշում իրականացնելն է բարորակ եւ չարորակ գոյացությունների միջեւ, հնարավոր չարորակացման գնահատում կատարելը: Այն ապահովում է բարձր ախտորոշիչ ճշգրտություն կիստաների, ադենոմաների եւ վահանաձեւ գեղձի քաղցկեղի ախտորոշման մեջ: Բացի այդ, կրճատվում է չհիմնավորված բիոպսիաների թիվը, թույլ է տալիս առավել ճշգրիտ որոշել ախտաբանական օջախի տեղակայումը՝ բիոպտատ վերցնելու համար, ինչպես նաեւ՝ վահանաձեւ գեղձի հյուսվածքի վնասման աստիճանը թիրեոիդիտների ժամանակ:
-Որպես վերջաբան կվերհիշե՞ք մի դեպք (եթե, իհարկե, եղել է), որ երկմտեք մասնագիտության ընտրության հարցում:
-Ո՛չ, երբեք չեմ ափսոսում, որ ընտրել եմ բժշկի մասնագիտությունը: Բժշկությունը օրեցօր զարգանում է, եւ ես՝ որպես մասնագետ, մշտապես հետաքրքրված եմ առողջապահության ոլորտի նորամուծություններով, տեխնիկական առաջընթացով: Ես նաեւ համոզված եմ, որ բժշկուհու մասնագիտությունը, ինչպես եւ ուսուցչինը, աշխատաժամանակով սահմանափակված չէ: Ինչպես ամեն քայլի ուսուցիչը մտահոգվում է իր սաների կրթության, դաստիարակության խնդիրներով, նրա ամեն քայլը պատասխանատվություն է իր աշակերտների համար, նույն կերպ բժիշկն է մտահոգված իր հիվանդների առողջությամբ, նրանց հիվանդությունների սրացման վրա ազդող գործոնների կանխարգելմամբ, եւ չի կարող լավ բժիշկը չանհանգստանալ իր հիվանդի համար: Չնայած իմ մասնագիտության դժվարություններին, իմ ընտրած ուղուց երբեք չեմ դժգոհում ու, եթե նույնիսկ կարողանամ տարիների անիվը հետ պտտել, նորից բժշկի մասնագիտությունը կընտրեմ:Կին բժիշկ լինելը ներքին հոգեկան լիարժեքությունն է: Երբ կարողանում ես մարդկանց օգնել, ինքդ քեզնից գոհ ես լինում: Իսկ մեր հայ հասարակությանն ուզում եմ հիշեցնել, որ ամբողջ աշխարհում ընդունված եւ հարգի է կանխարգելիչ բուժօգնությունը, որովհետեւ ավելի հեշտ է հիվանդությունը վաղ շրջանում հայտնաբերել ու բուժել, քան փորձել դա անել արդեն հիվանդության բարդացած, բարձիթողի փուլում:
Մարդկանց մաղթում եմ լինել միշտ առողջ, սիրել իրենց ու իրենց մարմինը։
Բուժաշխատողներիս նպատակը մեր հասարակության առողջ լինելն է
Հայաստանում մեծապես կարեւորվում են բժշկության ասպարեզում իրականացվելիք բարեփոխումները, որոնցով է պայմանավորվելու մեր երկրում նաեւ նյարդաբանության եւ նյարդավիրաբուժության զարգացման ընթացքը: Ըստ մասնագետների, հայերի մոտավորապես 10-ից 20 տոկոսն ունի ողնաշարային տարբեր խնդիրներ:
http://bestgroup.am/ կայքի է զրուցակիցն Միքայելյանի անվան վիրաբուժության ինստիտուտի նյարդավիրաբույժ ԱՎԵՏԻՔ ՆԱԶԱՐԵԹՅԱՆԸ, որը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, բավականին վստահ ճանապարհ է անցել եւ դեռ անելիքներ ունի իր ոլորտում: Բժշկի հետ ունեցած ընդամենը մեկ հանդիպումն էլ բավական է հասկանալու համար, որ նա բժիշկ է իր ողջ էությամբ ու հոգով։ Նա իր գործունեության ընթացքում բուժման ժամանակակից ու արդյունավետ մեթոդներ է ներդրել, բազմաթիվ մարդկանց է բուժել` պարգեւելով նրանց առողջ ողնաշար: Մարդկային եւ մասնագիտական բարձր որակներ ունեցող բժիշկը անհատական մոտեցում է ցուցաբերում յուրաքանչյուր հիվանդի նկատմամբ, եւ հիվանդները նրա մոտից հեռանում են կյանքի նկատմամբ հավատը վերագտած ու երախտապարտ:
- Պարո´ն Նազարեթյան, ի՞նչ մասնագիտական ճանապարհ եք անցել մինչ օրս:
- Նախ ասեմ, որ աշխատել եմ «Նաիրի» բժշկական կենտրոնի նյարդավիրաբուժության բաժնում, որտեղ սարքավորումներն ավելի ժամանակակից են, իսկ վերապատրաստումները` ցանկալի: Ես որոշեցի ավելի մասնագիտանալ ողնաշարի հետ կապված վիրահատությունների մեջ, եւ պատահական չէ, որ 2014թ.-ից «Ողնաշարի մինիմալ ինվազիվ վիրաբուժության» եվրոպական, 2016թ.-ից «Ողնաշարի մինիմալ ինվազիվ եւ էնդոսկոպիկ վիրաբուժության» հայկական, իսկ 2019թ.-ից «Ողնաշարային վիրաբույժների» ռուսական ասոցիացիների անդամ եմ: Ամեն նորարարություն ներդնելու համար անհրաժեշտ են թե՛ տեխնիկական միջոցներ, թե՛ բարձր մասնագիտական որակներ: Եվ ես շնորհակալ եմ իմ ուսուցիչներին` ցուցաբերած մասնագիտական աջակցության համար: Ցանկանում եմ առանձնացնել Արմեն Գաբոյանին` «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» հիվանդանոցի բաժանմունքի ղեկավարին, որտեղ ես անցկացրել եմ օրդինատուրայի տարիները` փորձ ստանալով մեծահասակների նյարդավիրաբուժության մեջ: Ապա աշխատելով «Սուրբ Աստվածամայր» բժշկական կենտրոնում` մասնագիտացել եմ նաեւ մանկական նյարդավիրուբուժության մեջ, իսկ իմ ուսուցիչն այնտեղ Մարգար Մարտիրոսյանն էր` բաժանմունքի ղեկավարը: Դրանից հետո զորակոչվել եմ հայկական բանակ եւ աշխատել Ստեփանակերտի կենտրոնական զինվորական հոսպիտալում: Զորացրվելուց հետո աշխատանքս շարունակեցի «Նաիրի» բժշկական կենտրոնում` մասնագիտանալով ողնաշարային վիրաբուժության մեջ: Ընդհանրապես առավել մասնագիտացած եմ ողնաշարային վիրաբուժության, մասնավորապես` մինիմալ ինվազիվ վիրաբուժության բնագավառում, իրականացնում եմ փոքր կտրվածքով վիրահատություններ, էնդոսկոպիկ վիրահատություններ, ողնաշարի հետ կապված գրեթե բոլոր տեսակի վիրաբուժական միջամտություններ: Անցել ենք ընդլայնված համապատասխան մասնագիտական վերապատրաստումներ: Կախված դեմոգրաֆիկ զարգացումից եւ բնակչության տարիքային աճից` մեծանում է նաեւ ողնաշարի դեգեներատիվ հիվանդությունների ցուցանիշը: Այս փաստի եւ դրանից բխող պահանջարկի առնչությամբ ժամանակակից եւ հիվանդների օգտին ուղղված ողնաշարային բուժումն անցկացնելիս հաշվի ենք առնում միջազգային մասնագիտական չափանիշներին համապատասխանելու անհրաժեշտությունը:
- Բժի´շկ, ինչպե՞ս կգնահատեք բժիշկ-պացիենտ փոխհարաբերությունները:
- Ինձ համար շատ ցավալի փաստն այն է, որ այսօր, կարծես թե, բժիշկների վարկանիշի վրա ազդում են բացասականորեն, որի պատճառներից մեկը մեր հասարակության ծանր սոցիալ-հոգեբանական վիճակն է: Երբ հերթը հասնում է իրենց առողջական վիճակին, գլուխ է բարձրացնում ֆինանսի բացակայությունը, որից մեր հասարակությունը լարվում ու, կարծես թե, ագրեսիվ է դառնում, պահանջատեր: Դա ցավալի երեւույթ է, որը հաղթահարելու համար առկա են բավականին գերակա խնդիրներ: Ամեն դեպքում պետք է հուսանք, որ մի օր ավելի բարձր վստահություն կլինի դեպի բժշկությունը:
- Ի՞նչ կասեք նյարդավիրաբուժության մակարդակի մասին, ձեր բաժանմունքում հիմնականում ի՞նչ գործառույթներ են իրականացվում:
-Ես նոր եմ տեղափոխվել Միքայելյանի անվան վիրաբուժության կենտրոն, նախկինում, ինչպես նշեցի, «Նաիրի» բժշկական կենտրոնում էի աշխատում: Մեր բաժանմունքում իրականացվում է ողնաշարի հետ կապված բոլոր անհրաժեշտ բուժօգնությունը, բայց, ցավոք, բժիշկների պակաս ունենք:
- Ի՞նչ զգացողություն եք ունենում ամեն հաջողությունից հետո:
- Իմ կարծիքով, բժիշկներիս համար հաջողության գրավականը մեր ապաքինված հիվանդն է, եւ միանշանակ բոլոր բժիշկների նպատակն ու ցանկությունը մեկն է`իրեն դիմած հիվանդին անհրաժշետ բուժօգնություն ցուցաբերել:
- Կվերհիշե՞ք Ձեր կողմից իրականացված առաջին վիրահատական միջամտությունը:
- Սկզբնական շրջանում ես հիմնականում վիրաբույժների օգնական եմ եղել: Ընդհանրապես կան վիրահատություններ, որոնց պետք է մասնակցեն 2-3 բժիշկ:
- Ի՞նչ է տալիս մասնագիտական ասոցիացիայի անդամությունը:
- «Ողնաշարի մինիմալ ինվազիվ եւ էնդոսկոպիկ հայկական վիրաբուժության» ասոցիացիայի նախագահը Արմեն Պարգեւիչն է` «Նաիրի» բժշակական կենտրոնի էնդոսկոպիկ նյարդավիրաբուժության բաժանմունքի ղեկավարը, ում շնորհիվ մեր գիտելիքների ընդլայման եւ կատարելագործման ուղղությամբ բավականին ծավալուն աշխատանքներ են տարվում:
- Տեխնիկական զարգացվածությունը ի՞նչ մակարդակի վրա է ձեր բաժանմունքում:
- Այն սահմանված պահանջներին համահունչ է, բայց ցանկալի կլինի, որ ավելի կատարեգործվի: Արտերկրում լինելով` տեսնում ես, որ այնտեղ անընդմեջ տեխնիկան թարմացվում է, բժշկությունն ավելի բարվոք վիճակում է, ինչը պայմանավորված է նրանց հիվանդանոցների, բուժհաստատությունների ֆինանսական հնարավորություններով:
- Դուք սեփական անձի նկատմամբ խստապահա՞նջ եք:
- Ես իսկապես խստապահանջ եմ ինքս իմ ու նաեւ իմ մասնագիտության նկատմամբ: Իսկ մասնագիտությունս յուրահատուկ է. այն պահանջում է ե´ւ ինտելեկտուալ կարողություններ, ե´ւ հոգեբանական յուրահատուկ մոտեցում, ե´ւ շրջապատի հետ հաշվի նստելու կարողություն: Եթե այս ամենը միաժամանակ նկատի չունենաս, երբեք լավ բժիշկ չես դառնա: Բարեբախտաբար, կյանքն ինձ նվիրել է խելամիտ աշխատելու, արարելու, կուտակելու փորձ, բայց կյանքն անընդհատ փոխվում է՝ պահանջելով նոր տեխնոլոգիաներ, նոր գործիքներ… Եվ ես աշխատում եմ հետ չմնալ ժամանակի պահանջներից, միշտ հետաքրքրվել եմ ամեն տեսակ նորով, բազմաթիվ դասընթացների եմ մասնակցել, ձգտել եմ լավագույնս օգտագործել կուտակած փորձս:
- Ի՞նչն եք ամենից շատ սիրում Ձեր մասնագիտության մեջ:
- Նախ, որքան էլ դա տարօրինակ հնչի, ես սիրում եմ իմ հիվանդներին եւ ուղղակի նվիրվում եմ նրանց՝ անելով հնարավոր ամեն բան:
- Ի՞նչ երազանք ունեք:
- Իմ մեծ ձգտումն ու երազանքն է, որ բժշկությունը լինի անվճար: Կարծում եմ՝ համբերություն է պետք. երբ երկրի վիճակը մի քիչ բարելավվի, մենք կունենանք անվճար բժշկություն:
Սկրինինգային ծրագրի մասին խոսելով`ուզում եմ նշել, որ արտերկրում կան պետական կամ մասնավոր ապահովագրական ընկերություններ, եւ պետությունը կամ ապահովագրական ընկերությունն են պարտադրում, որ մարդիկ անցնեն հերթական հետազոտությունները։
- Որպես վերջաբան` Ձեր մաղթանքը եւ հորդորը մեր հասարակությանը:
- Ինձ թվում է` այսօր մի տեսակ պակասում է հարգանքը դիմացինի, մեծի նկատմամբ, ինչը հարիր չէ մեր հասարակությանը: Մեր հանրությանը խորհուրդ կտամ վստահել բուժհաստատություններին, բժիշկներին, հարգել նրանց։ Իրականում մեր` բուժաշխատողներիս նպատակը մեր հասարակության առողջ լինելն է, եւ դրա համար անում ենք ամեն ինչ:
Վաղ դիմելությամբ կարող ենք ավելի վաղ հայտնաբերել զարգացող ուռուցքային հիվանդությունները եւ տալ ախտորոշում ու համապատասխան բուժում
Բնականաբար շատ է խոսվում քաղցկեղ հիվանդության մասին, լինի դա կրծքագեղձի, թոքի, մաշկի կամ այլ օրգանի: Բայց, թերեւս, քչերը գիտեն, թե իրականում ինչ է իրենից ներկայացնում այն: Քաղցկեղը մոտ 100 տարբեր հիվանդությունների ընդհանուր անվանումն է: Չնայած գոյություն ունեն քաղցկեղի բազմաթիվ տարատեսակներ՝ բոլոր քաղցկեղներն առաջանում են, երբ ոչ նորմալ բջիջները սկսում են անկանոն բազմանալ: Չբուժվելու դեպքում քաղցկեղը կարող է առաջացնել ծանր բարդություններ եւ մահվան պատճառ դառնալ:
Շատ բան կարող ենք անել, որպեսզի պաշտպանվենք քաղցկեղի որոշ տեսակներից՝ չծխել, խուսափել արեւի տակ երկար մնալուց, փորձել չշնչել կամ չկլանել չափազանց շատ քիմիական աղտոտիչներ օդում և սնունդի մեջ: Սակայն գիտնականները միշտ էլ ընդունել են, որ դա քաղցկեղի առաջացման պատմության միայն մի մասն է: Կա նաեւ ժառանգականության գործոնը, որը կազմում է քաղցկեղի մոտ 5-10%: Ճշմարտությունն այն է, որ որոշ ուռուցքներ պատահաբար են առաջանում: Սակայն պարզ չէ, թե որքանով այն կարող է չարորակ լինել:
Վերջին տասնամյակների ընթացքում, քաղցկեղով հիվանդությունների մակարդակը նվազել է՝ շնորհիվ ակտիվ ջանքերի, որոնք ուղղված են մարդկանց կրթելուն. նրանք սկսել են քայլեր ձեռնարկել` կանխելու քաղցկեղը: Դրանցից են ծխելը թողնելն ու արեւի ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից խուսափելը, զգոնություն ցուցաբերել եւ առաջին իսկ նշանների ի հայտ գալուն պես վաղ դիմել բժշկին, հիվանդությունը հայտնաբերել եւ փրկել մարդկային կյանքեր: Իրականում չպետք է ջանք ու փող խնայել՝ հիվանդության ավելի վաղ փուլում հայտնաբերման համար, որ հետագայում չհայտնվենք ավելի դժվար իրավիճակի առաջ:
http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է «Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոն»-ի ուռուցքաբան, քիմիաթերապեւտ Դիանա Ասլանյանը, ում հետ զրույցը ծավալվեց հասարակության ուշադրությունը եւս մեկ անգամ սեւեռելու չարորակ ուռուցքների կանխարգելման եւ բուժման խնդիրներին:
-Տիկի՛ն Ասլանյան, ամբողջ աշխարհում քաղցկեղի երիտասարդացման տենդենց կա: Հայաստանում պատկերն ինչպիսի՞ն է:
-Ամբողջ աշխարհում տենդենց կա քաղցկեղի երիտասարդացման: Մեր երկրում նույնպես քաղցկեղը երիտասարդանում է. երիտասարդների մոտ հանդիպում են այնպիսի հիվանդություններ, որոնք նախկինում հանդիպում էին 60-65 տարեկանի շեմը հատած մարդկանց մոտ, օրինակ՝ ստամոքսի, ձվարանների, կրծքագեղձի քաղցկեղը: Չեմ կարող ասել, թե որոնք է առաջացման դրդապատճառները: Իհարկե նպաստող պայմանների մեջ կարող ենք թվարկել անառողջ սնունդը, ապրելակերպի փոփոխությունը, ախտոտված օդը, ստրեսային իրավիճակները: Չապացուցված տեղեկություններով համակարգիչներն էլ կարող են ազդել ուռուցքային գոյացությունների առաջացմանը:
-Ինչպիսի՞ն է դիմելիության կուլտուրան: Հիմա մարդիկ ավելի շատ են դիմո՞ւմ հետազոտության, թե՞ ոչ:
-Չեմ կարող ասել, որ այսօր մեր հասարակությունը ուղղակի դիմում է՝ առաջնային օղակ հետազոտություն անցնելու համար: Իրականում մեր հանրապետությունում դեռեւս լավ զարգացած չէ սկրինգային ծրագրի կիրառելիությունը (մարդը հարկադրված գնա հետազոտության՝ հետագայում հիվանդություններից խուսափելու համար): Իհարկե կան նաեւ սոցփաթեթի շահառուներ, որոնք պարբերաբար, տարին մեկ անգամ գալիս են հետազոտման: Սրանով էլ պայմանավորված է դրական տեղաշարժը, բայց սա չի բերում նրան, որ հիվանդությունը հայտնաբերվի ավելի վաղ փուլում. հիմնականում հիվանդները մեծ մասամբ մեզ դիմում են հիվանդությունների արդեն 3-4-րդ փուլերում :
-Հիմնականում քաղցկեղով հիվանդացությամբ ո՞ր օրգան-համակարգներն են ներգրավված:
-Կարող են բոլոր օրգան-համակարգները ներգրվված լինեն քաղցկեղածին գործընթացին, բայց ինչպես ամբողջ աշխարհում, այնպես է Հայաստանում ավելի հաճախ հանդիպող հիվանդությունները, օրինակ՝ տղամարդկանց մոտ թոքի, շականակագեղձի, ստամոքսաղիքային համակարգի քաղցկեղն է , իսկ կանանց մոտ` կրքագեղծի, ձվարանների, ստամոքսաղիքային համակարգի քաղցկեղը: Ուրախալի փաստ է, որ վաղ դիմելությամբ կարող ենք ավելի վաղ հայտնաբերել զարգացող ուռուցքային հիվանդությունները եւ տալ ախտորոշում ու համապատասխան բուժում:
-Ինչպիսի՞ն են քաղցկեղի դեպքում արդի բժշկության մեթոդները:
-Բուժուման մեթոդներն են վիրահատական միջամտությունը, քիմոթերապիան, ճառագայթային բուժմը, որոնք արդի բժշկության մեջ լավ զարգացած են: Մեր կլինիկայում առկա է նոր սարքավորումներ՝ ճառագայթային բուժում իրականացնելու համար: Մեզ մոտ բուժումը իրականացվում է միջազգային ուղեցույցներով եւ գործելակարգերով, որը միջազգային բազմաթիվ փորձարկումներ ացնելուց հետո է դրվել կիրառության: Գործելակարգում հստակ նշվում է, թե հիվանդության որ փուլում ինչ մոտեցում պետք է ցուցաբերել, որ հիվանդների կյանքի երկարեցվի:
-Կարծիք կա, որ քաղցկեղը դատավճիռ է, ինչ կասեք այդ կարծրատիպի մասին:
-Բնականաբար քաղցկեղը չի կարող համարվել դատավճիռ, քանի որ արդի բժշկությունը բավական զարգացել է: Քաղցկեղի ժամանակին հայտնաբերման դեպքում կատարվում է ճիշտ բուժում, կան անհրաժեշտ դեղամիջոցները, ուղղակի դրանց մեծ մասը դժվարամատչելի են մեր հասարակության համար, ոչ բոլորին է հասնելի, այդ պատճառով էլ այդ կարծրատիպը մեր երկրում առաջացել է, որ քաղցկեղը չի բուժում:
- Ըստ Ձեզ, ո՞րն է քաղցկեղի արդյունավետ բուժման գլխավոր պայմանը:
-Գլխավոր պայմանը վաղ հետազոտվելն է: Պետք է իրականացվի սրինինգային ծրագիր, որ հիվանդության ավելի վաղ փուլերի հայտնաբերման մեջ առաջընթաց ունենանք: Ավելի վաղ դիմելու դեպքում բուժման արդյունավետությունը շատ բարձր է լինում, ուստի, բնականաբար, վաղ փուլերում բուժման տակտիկան ավելի դյուրին է, քան բարդացած փուլերում:
- Խոսենք բժիշկ-պացինետ հարաբերության մասին:
-Բնականաբար, մենք՝ քիմիաթերապեւտներս, ավելի հաճախ եւ ավելի երկարատեւ ենք շփվում պացինտների հետ: Մեզ համար բավականին դժվար գործընթաց է, քանի որ մենք իրենց հետ ապրում ենք իրենց հիվանդությանը, հիվանդության առաջընթացը եւ հիվանդոթյան հետընթացը, իսկ երբ ունենում ենք դրական արդյունք, իհարկե մենք մեր կատարած աշխատանքից շատ բավարարված ենք լինում, երբ իրականում բուժման ավարտից հետո գիտակցում ենք, որ այդ մարդու կյանքն ենք փրկել կամ երկարացրել: Հետագայում մեր հիվանդները պարբերաբար գալիս են մեզ մոտ. մինչեւ 5 տարի նրանք բուժման ավարտից հետո հսկվում են, իսկ եթե հանկարծ նկատվում է, որ հիվանդությունը արագ տեմպերով նորից գլուխ է բարձրացնում, ապա աշխատանքեր են տարվում այդ ուղղությամբ՝ հիվանդության հետնահանջը ապահովելու համար: Բնականաբար խնդրի կրկին առաջացման դեպքում մենք՝ բժիշկներս, հոգեբանորեն ծանր ենք տանում, իսկ երբ արդեն կրկնվելու հավականակությունը զրոյանում է, ուրախության գիտակցումը, որ փրկել ես մարդուն ճգնաժամից, աներևակաելի է:
-Բժշկուհի՛, չարորակ գոյացության հայտնաբերման մասին ինչպես եք փորձում այդ լուրը հայտնել հիվանդին:
-Մեր հասարակության մտածելակերպի մեջ դեռեւս լիովին ձեւավորված չէ այդ կուլտուրան. հիվանդի հարազատները իրենք չեն թողնում հիվանդին հայտնել հիվանդության մասին: Յուրանքաչյուր հիվանդ յուրովի է ընդունում այդ լուրը: Ես կարծում եմ, որ բոլոր հիվանդներն էլ գիտաքցում են, թե ինչի համար են գալիս բուժում ստանալու, ուղղակի ցույց չեն տալիս հարազատներին՝ նրանց էլ ավելի վատ վիճակի մեջ չդնելու համար: Կարծում եմ՝ պետք է հիվանդը տեղեկանա հիվանդության մասին, որ կարողանան պայքարել հիվանդության դեմ՝ իր բժշկի օգնությամբ անցնելով այդ դժվարին ուղին:
-Ունենալով երկար տարիների աշխատանքային փորձ՝ ո՞րն եք համարում Ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը:
- Իմ ամենամեծ ձեռքբերումը մեզ մոտ բուժված հիվանդներն են: Դրանից մեծ ձեռքբերում, չեմ կարծում՝ կլինի որեւէ բժշկի համարի, քանի որ նախկինում դժվար ճանապարհ անցած հիվանդը այսօր առողջ կանգնած է դիմացդ:
- Ուռուցքաբանության մեջ ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
Վստահ կարող եմ ասել, որ Ուռուցքաբանության ազգաին կենտրոնի յուրաքանչյուր մասնագետ յուրովի եղել էն ինձ համար ուսուցիչ իմ վերապատրաստման տարիներին, սակայն մեր նախորդ տնօրենը՝ պրոֆեսոր Հ. Մ. Գալստյանը, իր գիտելիքներն է փոխանցել յուրաքանչյուրիս նեղ մասնագիտացմանը հմտանալու գործում: Մենք մինչ օրս էլ ավագ սերնդի բոլոր բժիշկների խորհուրդները ընդունում ենք, կիրառում մեր պրակտիկայում: Բժիշկը կայանալու համար պետք է մշտապես պրպտի, կուտակի գիտելիքների մեծ պաշար: Պետք է մշտապես լինի նորարությունների կենտրոնում: Ի դեպ, մեկ տարի էլ վերապատրաստվել եմ Ֆրանսիայում ՙՙԳուստավ Ռուսի՚՚ ուռուցքաբանական կենտրոնում: Նրանց աշխատելաոճը, նրանց մոտեցումը հիվանդներին ինձ համար կյանքի մեծ փորձ եղավ: Այնտեղ ներկա եմ եղել մի շարք լաբորատոր հետազոտությունների: Հետազոտությունների ժամանակ հայտնաբերել ենք համապատասխան գեներ (mi-RNA), որոնք կարող են պատճառ դառնալ վահանաձեւ գեղձի ուռուցքի առաջացամանը. հետազոտություն, որը կարելի է իրականացնել պրոֆիլակտիկ նպատակներով եւ, ինչու չէ, բուժման ընթացքում հիվանդության ագրեսիվությունը ցույց տալու համար: Այն բավականին հետաքրքիր դիպլոմային աշխատանք էր:
-Իսկ, որպես վերջաբան, Ձեր մաղթանքը հայ հասարակությանը:
- Իրականում կցանկանամ, որ մեր հասարակությունը ավելի տեղեկացված լինի հիվանդությունների մասին: Կարծում եմ, որ այդ ուղղությամբ ԶԼՄ-ներն ու ինտերնետ պորտալը բավականին մեծ տեղեկություն է տալիս: Իհարկե ինտերնետ տիրույթում ամեն տեղեկություն ստույգ չէ. մարդիկ պետք է ավելի շատ խորհրդակցեն բժիշկների հետ, որ ճիշտ պատկերացում կազմեն հիվանդությունների մասին: Կցանկանայի, որ նրանց մոտեցումը հիվանդությունների նկատմամբ փոխվի, փորձեն վստահել բժիշկներին, որ միասին հաղթահարեն չարաբաստիկ հիվանդությունը: Իսկ որպես վերջաբան բոլորին կցանկանամ, որ միշտ առողջ լինեն, երջանիկ, եւ ինչքան հնարավոր է սթրեսներից հեռու մնան՝ իրենց առօրյան դարձնելով ավելի ուրախ եւ հետաքրքիր:
Մեր երկրում կան ժամանակակից սարքավորումներ եւ լավագույն մասնագետներ
Ուռուցքներն ախտաբանական հյուսվածքների տարաճումներ են, եւ դրանց աճը շարունակվում է նույնիսկ ուռուցքային գործոնի ազդեցության ընդհատումից հետո: Ուռուցքների առաջացումն ընթանում է աստիճանաբար` մի քանի փուլերով: Չարորակ ուռուցքին անմիջապես նախորդող տարաճումները կոչվում են նախաուռուցքային կամ նախաքաղցկեղային: Հայտնի է ուռուցքների ավելի քան 500 տեսակ, որոնց անվանում են հյուսվածքի, օրգանի կամ բջջի տեսակի անվանը հունարեն «ոմա» (ուռուցք) բառն ավելացնելով, oրինակ՝ լիպոմա, ֆիբրոմա, սարկոմա, կարցինոմա եւ այլն:
Առանձին խումբ են կազմում արյան չարորակ ուռուցքները՝ լեյկոզները, որոնց առանձին ձեւերի ժամանակ նկատվում է սպիտակարյունություն, այսինքն՝ արյան մեջ փոփոխված լեյկոցիտների (սպիտակ մարմնիկներ) խիստ ավելացում:
Տնտեսապես զարգացած երկրներում ուռուցքային հիվանդությունները զբաղեցնում են 2-րդ տեղը՝ զիջելով սիրտ-անոթային համակարգի հիվանդություններին: Ուռուցքների առաջացման պատճառների 90%-ը արտաքին միջավայրի վնասակար գործոններն են, 10%-ը՝ ժառանգական գործոններն ու վիրուսները:
ՀՀ-ում կատարվում է չարորակ ուռուցքներով հիվանդների պարտադիր գրանցում, ինչը հնարավորություն է տալիս ուսումնասիրել դրանց տարածվածությունը հանրապետության տարբեր շրջաններում: Վաղ շրջանում հայտնաբերված ուռուցքների բուժումն ավելի արդյունավետ է:
Ուռուցքների բուժման հիմնական եղանակը վիրաբուժականն է, որը գրեթե մշտապես լրացվում է ճառագայթային, դեղորայքային (քիմիաթերապիա), հորմոնային եւ իմունաբանական եղանակներով:
http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է Միքայելյանի անվան վիրաբուժության ինստիտուտի ուռուցքաբան-քիմիաթերապեւտ ԱՆՆԱ ԱՎԻՆՅԱՆԸ, որը, չնայած իր երիտասարդ տարիքին, հաստատուն քայլերով իր տեղն է զբաղեցնում ուռուցքաբանության ոլորտում:
-Բժշկուհի´, ի՞նչ դինամիկա է գրանցվում այսօր ուռուցքաբանության մեջ, ավելի շատ ո՞ր օրգան-համակարգերն են ներգրավված ուռուցքային պրոցեսների մեջ:
-Ուռուցքաբանությունն ամբողջ աշխարհում, այդ թվում նաև, Հայաստանում ամենաարդիական մասնագիտություններից մեկն է բժշկության մեջ: Ցավոք պետք է նշեմ, որ վերջին տարիներին մարդկանց ավելի զգալի զանգվածի մոտ է հայտնաբերվում ուռուցքային հիվանդությունները: Հիվանդություն, որը իր տարածվածության առումով զբաղեցնում է երկրորդ տեղը սիրտ-անոթային հիվանդություններից հետո, չնայած, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում միտում կա, որ այն կարող է դառնալ առաջինը: Եթե խոսենք սոլիդ ուռուցքների մասին , ապա ՀՀ-ում ամենահաճախակի հանդիպողներից են` Թոքի, Կրծքագեղձի և Հաստ աղու ուռուցքնրը:
-Ձեր կարծիքով` այսօր քաղցկեղը դատավճի՞ռ է համարվում:
Պետք է նշեմ, որ ուռուցքաբանության ոլորտը շատ մեծ քայլերով առաջ է շարժվում և տիրապետելով ժամանակակից բուժման մեթոդներին, ուղեցույցներին և իհարկե պարբերաբար վերապատրաստումները արտերկրում մեզ թույլ են տալիս հասնել հիանալի արդյունքների: Վստահաբար կարող եմ ասել,որ քաղցկեղը դատավճիռ չէ, իհարկե եթե պացիենտը ժամանակին է դիմում բժշկական օգնության, ոչ թե ժողովրդական լեզվով ասած “դանակը ոսկորին հասնելուց անց”:
- Ո՞ւմ եք համարում Ձեր ուսուցիչը:
- Իմ կյանքում բավականին շատ ուսուցիչներ են եղել որոնցից ես գիտելիքներ և խորհուրդներ եմ ստացել և ինչու չէ ստանում եմ և դեռ կստանամ…. Ընտանիքումս շատ են մասնագիտությամբ բժիշկները և բոլորն էլ պրոֆեսիոնալներ են իրենց գործում, կարծում եմ նրանց դերը ամենամեծն է եղել : Բայց իհարկե ամենամեծ տպավությունս եղել էր Պրոֆ. Մաշմայերից, որի հետ ծանոթացել էի Գերմանիայում, վերապատրաստումներից մեկի ժամանակ, որը բացի մեծ գիտելիքներից և փորձից, ուներ շատ յուրահատուկ վերաբերմունք թե իր պացիենտների թե իր բժշկական անձնակազմի նկատմամբ:
- Ո՞ր օրգան-համակարգներն են առաջին տեղում ուռուցքային պրոցեսների ներգրավվածության առումով:
Դա կախված է թե որ երկրի մասին է խոսքը, քանի որ ամեն տեղ տարբեր է: Եթե համեմատենք Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները և Հայաստանի Հանրապետությունը, ապա կտեսնենք որ , ԱՄՆ-ում առաջին տեղն է զբաղեցնում մաշկի քաղցկեղը և բոլորին հայտնի մելանոման, որը որ մաշկի քաղցկեղի ամենահաճախ հանդիպող ձևն է, իսկ Հայաստանի Հանրապետությունում ամենահաճախը հանդիպում են տղամարդկանց մոտ`թոքի իսկ կանանց մոտ կրծքագեղձի քաղցկեղի տեսակները:
-Բժշկուհի´, մասնագիտական ասոցիացիաների անդա՞մ եք:
Անդամակից եմ` European Society of Medical Oncology(ESMO), American Society of Clinical Oncology(ASCO), European Association of Dermato Oncology(EADO), German Society of Hematology and Oncology (GSHO), European Association for Cancer Research (EACR) :Անդամակցությունները մեզ օգնում են որպեսզի տեղյակ լինենք սպասվող կոնֆերանսների, վերապատրաստումների և նորագույն ձեռքբերումների մասին և աշխատենք Ամերիկյան և Եվրոպական ամենանոր ուղեցույցներով:
-Իրականում, որքան գիտենք, Հայաստանում ոչ բոլորին է հասու քաղցկեղի դեմ բուժում ստանալը:
-Այո, ցավոք…
Կարծում եմ այդ խնդրին ևս լուծում կտրվի մոտակա ժամանակաշրջանում:
-Բժշկուհի´, խոսենք պացիենտ-բժիշկ հարաբերությունների մասին: Ի՞նչ մակարդակի վրա է այն:
Իմանալով սեփական ախտորոշումը , շարունակել զուսպ և հավասարակշռված մնալ, չտրվել հուզմունքին, հավատացեք դա հեշտ չէ: Ճիշտ, պացիենտին մատչելի լեզվով բացատրելուց և բժիշկ-պացիենտ, ինչու չէ նաև հոգեբան, ահա այս շարունակական թիմային աշխատանքը բերում է հիանալի արդյունքների:
-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
-Կմաղթեմ բոլորին քաջ առողջություն և կցանկանաի որպեսզի մարդիկ ավելի ուշադիր լինեն իրենց`սեփական մարմնի նկատմամբ, ցավոք մեր ազգին բնորոշ է անհանգստանալ և ուշադիր լինել բոլոր կողքին գտնվողների նկատմամբ, բացառությամբ իրեք իրենց: Հաճախակի հետազոտվեք ,չէ որ այսօր Հայաստանում առկա են ամենանորագույն սարքավորումները և համապատասխան մասնագետներ, որոնց միջոցով հիվանդության բացթողման հավանականությունը հավասարեցվում է մինիմումի:
Ինչպես կասեր հայտնի խոսնակ և բիզնեսմեն Զիմ Ռոն
“Հոգ տարեք Ձեր մարմնի մասին, դա միակ վայրն է որտեղ կարող եք ապրել”:
_Take care of Your body. It’s the only place you have to live.
(Jim Rohn)
Յուրաքանչյուր հայ օջախում տան սյունը կինն է, եւ նա պիտի լինի առողջ, սիրված, կենսունակ
Կինը եղել է, կա ու պետք է լինի մարդկային էության ավանդույթը կրողը, հիմքը ու շարունակողը: Գեղանկարչության մեջ նույնիսկ մոդեռնի, պոստմոդեռնի, իմպրեսիոնիզմի, աբստրակցիոնիզմի մեջ ես տեսնում եմ տրադիցիաների շարունակություն: Մարդկության գլուխգործոցը կինն է:
Մարդկանց մեծամասնությունը վստահ է, որ քաղցկեղի ախտորոշումը մահվան դատավճիռ է: Իմանալով քաղցկեղի մասին` հիվանդները կարող են շոկի մեջ հայտնվել, չհավատալ իրականությանը: Ժամանակ է պետք այս ամենին հարմարվելու, հուզական վիճակից հնարավորինս դուրս գալու եւ իրավիճակը սթափ դատելու համար, որոշ դեպքերում, ցավոք, հիվանդին ու նրանց հարազատներին այդպես էլ չի հաջողվում դուրս գալ այդ վիճակից:
Բժշկության զարգացմանը զուգահեռ քաղցկեղի բուժման, շատ դեպքերում քաղցկեղ ունեցող մարդու լիակատար ապաքինման հնարավորությունները գնալով էլ ավելի են մեծանում: Եթե անգամ բժիշկը ապաքինման որեւէ հույս չի տալիս, պետք չէ հուսալքվել: Անգամ եթե այլեւս փրկության որեւէ հնարավորություն չկա, կարելի է տարբերակներ գտնել` հիվանդության հետ մնացյալ կյանքը հնարավորինս անցավ, երկար ու երջանիկ ապրելու համար: Գինեկոլոգի մասնագիտությունը մի կարեւոր առանձնահատկություն ունի, որով այն տարբերվում է մյուս բժշկական մասնագիտություններից: Կինը շարունակաբար շփվում է գինեկոլոգի հետ ե՛ւ պրոֆիլակտիկ, ե՛ւ բուժման նպատակներով կյանքի տարբեր փուլերում՝ սեռական հասունացման շրջանից մինչեւ ծերություն: Ցանկացած կնոջ համար իր գինեկոլոգը ուղղակի բժիշկ չէ. նա կնոջ օրգանիզմի ու խնդիրների մասի գիտի ավելին, քան շատ հարազատ մարդիկ:
http://bestgroup.am/ կայքի զրուցակիցն է Ա. Ֆանարջյանի անվան ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնի պոլիկլինիկական եւ դիսպանսեր ծառայության բժիշկ-մանկաբարձ-գինեկոլոգ Անահիտ Գրիգորյանը, ում հետ զրուցեցինք գինեկոլոգիական ամենատարածված հիվանդությունների, պրոֆիլակտիկ բուժզննման անհրաժեշտության, գինեկոլոգիական ոլորտի նորությունների ու ձեռքբերումների, լավ բժիշկ լինելու նախադրյալների եւ այլ թեմաների մասին: Իսկ ինչ վերաբերում է նրան, թե կանայք հո՞գ են տանում իրենց առողջության մասին, գինեկոլոգը դրական առաջընթաց է տեսնում։ Ինչպես բոլոր ոլորտներում, այնպես էլ գինեկոլոգիայում կան որոշակի անելիքներ, որոնց թվում առաջնային է հաճախորդների տեղեկացվածությունը: Բժշկուհին ունի երկար տարիների մասնագիտական փորձ, վճռականություն, ուղղամտություն, խղճի թելադրանքով առաջնորդվելու հատկանիշ, հրաշալի պատկերացնում է իր մասնագիտության ամբողջ բարդությունն ու պատասխանատվությունը:
- Տիկին Գրիգորյան, ընտրել եք շատ ռիսկային և պատասխանատու աշխատանք, ի՞նչու որոշեցիք գնալ այդ քայլին։
-Բժշկի մասնագիտությունը ընտրեցի, քանի որ դա եղել է իմ մայրիկի երազանքը։ Փոքր տարիքից նա իմ մեջ սերմանել է սերը դեպի բժշկությունը: Ես սիրում եմ իմ մասնագիտությունը, ապրում իրենով, եւ եթե հանկարծ նորից ինձ հնարավորություն տրվի կրկին ընտրություն կատարել մասնագիտության ընտրության հարցում, ապա միանշանակ կընտրեմ բժշկի մասնագիտությունը:
- Բժշկուհի՛, հիմնականում ի՞նչ հիվանդություններով են Ձեզ դիմում, եւ ո՞ր հիվանդություններն են երիտասարդանում:
-Լինելով բժիշկ-գինեկելոգ՝ հիմնականում զբաղվում եմ գինեկոլոգիական հիվանդությամբ տառապող հիվանդների հետ։ Ելնելով ծառայության բնույթից՝ որպես առաջնային օղակի եւ ամբուլատոր, դինսպանսեր ծառայության բժիշկ, զբաղվում եմ բոլոր առաջնային հիվանդներով, որոնց աշխտորոշումը հաստատված է կամ կասկածելի: Հիվանդները, դիմելով մեր կենտրոն, անցնում են կրկնակի ախտորոշում՝ հետագա բուժման տակտիկան որոշելու համար։ Կլինիկան հետեւում է կենտրոնում բուժում ստացած բոլոր պացինտներին, ովքեր հետագայում ունենում են դիսպանսեր հսկողության անհրաժեշտություն: Մեր կլինիկայում թիմային մեծ աշխատանքն է կատարվում բարձր որակավորում ունեցող մասնագետների կողմից, որոնց միջավայրում աշխատելով ես օր-օրի կատարելագործվում եմ։ Դրան նպաստում է նաեւ մեր կենտրոնի տնօրենի շատ խստապահանջ եւ լուրջ մոտեցումը։ Յուրաքանչյուր խնդիր եւ իրավիճակ շատ լուրջ քննարկվում է մասնագիտական խմբի կողմից, հաշվի է առնվում յուրաքանչյուրի կարծիքը, եւ այս քննարկումների արդյունքում գտնում ենք լավագույն լուծումը մեր հիվանդների համար՝ հաշվի առնելով յուրաքանչյուր հիվանդի հիվանդության պատմության առանձնահատկությունը։ Այս համախմբվածությունը եւ հիվանդին մոտեցման յուրահատկությունն է ապահովում մեծ արդյունք։
-Ասոցիացայի անդա՞մ եք: Ըստ Ձեզ այսօր ասոցացիաներն ի՞նչ են տալիս:
-Այո՛, ես հանդիսանում եմ ասոցիացիայի անդամ: Ասոցացիաները մեզ տալիս են բոլոր հնարավորությունները, որ հետեւենք նորարարությունների ընթացքին, բուժման նորագույն մոտեցումներին, միշտ տեղյակ լինենք նորագույն տեխնոլոգիաներից։
- Կա՞ փոփոխություն մեր քաղաքացիների դիմելության մշակույթի մեջ:
- Իհարկե։ Սկզբնական շրջանում մեր հասարակության մեջ բացակայում էր պրոֆիլակտիկ մոտեցումը, ինչի հետեւանքով հիվանդությունը ախտորոշվում էր ուշ փուլում։ Իսկ վերջին տարիներին ԶԼՄ-ի ակտիվությունը, առողջապահության նախարարի նոր նախաձեռնությունները նպաստեցին, որ մարդիկ դիմեն բժշկական առաջնային օղակներ` պոլիկնիկաներ, որ սրինինգային ծրագրերն ավելի ակտիվ կազմակերպվեն Հայաստանում։ Սա է պատճառը, որ հիվանդների հոսքը շատացել է, ինչն էլ նպաստել է հիվանդության վաղ հայտնաբերմանը՝ հնարավորություն տալով ավելի արդյունավետ բուժում կազմակերպել։
-Բայց ամեն դեպքում մեր հանրության մեջ կա թերհավատությունը բժշկության առաջնային օղակի հանդեպ. բավականին դժվար է այդ կարծրատիպը կոտրել:
- Թերհավատություն կա ամեն ոլորտների հանդեպ, բացառություն չէ նաեւ բժշկությունը: Մենք ունենում ենք հիվանդներ, որոնք, ունենալով հիվանդության ախտորոշում, գալիս են մեր կլինիկա, որ կրկնեն հետազոտությունը՝ համոզվելու իրենց ախտորոշման մեջ։ Այս երեւույթը ավելի հաճախ կրկնվող դարձավ հատկապես հեղափոխությունից հետո։ Մենք՝ բժիշկներս, ըմբռնումով ենք մոտենում սրան, քանի որ հասկանում ենք հիվանդների իմպուլսիվության եւ լարվածության պատճառը։ Լարվածությունը ամեն հերթական այցերի ընթացքում աստիճանաբար մեղմանում է:
- Բժշկուհի՛, չարորակ գոյացության հայտնաբերման դեպքում Դուք կարո՞ղ եք հայտնել հիվանդին:
-Իհարկե մոտեցումը տարբերվում է եվրոպական երկրներից, որտեղ ընդունված է հիվանդին տեղեկացնել հիվանդության մասին հենց բուժող բժշկի կողմից: Իհարկե մեզ մոտ այլ մոտեցումը է։ Հաշվի առնելով մեր հասարակության մտածելակերպը, ինչպես նաեւ նրանց բարեկամների եւ մերձավորների խնդրանքը՝ փորձում ենք պարզ եւ ակնհայտ չասել ախտորոշման լրջությունը։ Բայց ժամանակի ընթացքում, միեւնույն է, հիվանդը տեղեկանում է։ Բուժման հավանականությունը, իհարկե, հիվանդության սկզբնական փուլերում բավական բարձր է եւ նկատելի է թե՛ մեր կատարած աշխատանքը, թե՛ հիվանդի ջանքերը։ Չմոռանանք, որ յուրաքանչյուր հիվանդի օրգանիզմ յուրովի է պատախանում հիվանդության ընթացքին:
-Որպես վերջաբան Ձեր մաղթանքը մեր հասարակությանը:
- Նախ մեր հայ կանանց ցանկանում եմ առողջություն, սեր։ Իմ կողմից խորհուրդ եւ հորդոր, որ իրենք շատ ժամանակ տրամադրեն իրենց առողջությանը, կանխարգելիչ նպատակով այցերը բժիշկների մոտ լինեն շատ ակտիվ, քանի որ յուրաքանչյուր հայ օջախում տան սյունը կինն է, եւ նա պիտի լինի առողջ, սիրված, կենսունակ, որ հայ ընտանիքն էլ լինի ավելի ամուր եւ երջանիկ: